Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

czyków przez linię ateńską, rozpoczęła się ucieczka całego wojska
ateńskiego. Jedni skierowali się do Delion i nad morze,
drudzy do Oropos, inni na górę Parnes, reszta tam, gdzie spodziewała
się ocalenia. Ścigający ich Beoci, a zwłaszcza jeźdźcy
beoccy i lokryjscy, którzy nadciągnęli właśnie w chwili rozsypki
nieprzyjaciela, zabijali uciekających. Noc ułatwiła ucieczkę.
Następnego dnia ci, którzy uciekli do Oropos i do Delion, powrócili
do domu drogą morską zostawiwszy tylko załogę w Delion,
które mimo wszystko jeszcze trzymali w swych rękach.
Beoci postawili pomnik zwycięstwa, zabrali zwłoki swoich
poległych i zbroje nieprzyjaciół. Pozostawiwszy straŜ wycofali
się do Tanagry i obmyślali plan uderzenia na Delion. Tymczasem
herold, który wyruszył z Aten w sprawie wydania poległych,
spotkał po drodze herolda beockiego, który zawrócił go
z drogi oświadczając, Ŝe nic u Beotów nie wskóra, dopóki on
sam nie wróci z Aten. Stanąwszy zaś przed Ateńczykami
oświadcza im w imieniu Beotów, Ŝe postąpili bezprawnie
gwałcąc obyczaje helleńskie: jest bowiem ogólnie przyjętym
zwyczajem, Ŝe najechawszy obce ziemie, świątynie pozostawia
się nietknięte, Ateńczycy zaś zbudowali w Delion fortecę, którą
zamieszkują, i w ogóle zachowują się tak, jakby to nie było
miejsce święte. Wody, która Beotom słuŜy jedynie do mycia
rąk przy ofiarach, uŜywają Ateńczycy jak zwyczajnej: Beoci
zaklinają więc Ateńczyków na Apollona i inne wspólne bóstwa,
Ŝeby ze względu na samych siebie i na boga opuścili świątynię
zabierając ze sobą wszystko, co do nich naleŜy.
Po wysłuchaniu herolda Ateńczycy wysłali do Beotów swojego
z oświadczeniem, Ŝe nie pogwałcili świątyni i Ŝe na przyszłość
równieŜ tego umyślnie nie uczynią. Nie w tym celu
bowiem tam wtargnęli, lecz po to, Ŝeby stamtąd bronić się
przeciw napastnikom. Jest zaś prawem uznanym przez Hellenów,
Ŝe kto zawładnął jakąś ziemią mniejszą czy większą, posiada
równieŜ tamtejsze świątynie, nad którymi sprawuje opiekę
stosując się wedle moŜności do miejscowych zwyczajów.
I Beoci, i inni, jeśli kogoś wypędzą przemocą z jego kraju i zajmą
go, zajmują równieŜ jego świątynie jak własne, chociaŜ