Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

sprzymierzeńcami milezyjskimi i niektórymi innymi wyprawili
się przeciw Kiterze; dowodzili wyprawą Nikias, syn Nikeratosa,
Nikostratos, syn Diejtrefesa, i Autokles, syn Tolmajosa.
Wyspa Kitera leŜy przy wybrzeŜu lakońskim naprzeciw Ma
lei. Zamieszkują ją periojkowie lacedemońscy; corocznie przyjeŜdŜa
ze Sparty pełnomocnik do spraw Kitery, zwany kiterodikes,
i stale utrzymują na niej Lacedemończycy załogę hoplitów
oraz strzegą wyspy gorliwie. Tam bowiem zawijają okręty
handlowe z Egiptu i Libii; prócz tego wyspa stanowi ochronę
dla Lakonii przed atakami pirackimi od strony morza, bo jedynie
z tej strony jest Lakonia zagroŜona. Wyspa ta wznosi się
między Morzem Sycylijskim i Kreteńskim.
Ateńczycy wylądowawszy z dziesięciu okrętami i z dwoma
tysiącami hoplitów milezyjskich zdobywają połoŜone nad morzem
miasto zwane Skandeja; reszta wojska ładuje w drugiej
części wyspy, zwróconej ku Malei, i maszeruje ku stolicy Kiteryjczyków
połoŜonej w głębi; tu spotykają juŜ siły zbrojne
przeciwnika w polu przed miastem. Kiedy doszło do bitwy, Kiteryjczycy
przez niedługi czas stawiali opór, następnie rzucili
się do ucieczki i schronili do części miasta połoŜonej na górze.
Później poddali się Nikiasowi i jego kolegom, stawiając tylko jeden
warunek, Ŝeby im darowano Ŝycie. Zresztą juŜ przedtem nawiązał
Nikias rozmowy z Kiteryjczykami; dlatego szybciej
doszło do zawarcia układu i warunki były dogodniejsze. W przeciwnym
wypadku byliby Ateńczycy niewątpliwie usunęli Ki
teryjczyków z wyspy, zarówno ze względu na to, Ŝe byli Lace
demończykami, jak i na to, Ŝe wyspa leŜała tak blisko Lakonii.
Po zawarciu porozumienia objęli Ateńczycy w posiadanie miasto
Skandeję, leŜące koło portu. Zostawiwszy załogę w stolicy
Kitery, popłynęli do Azyne, Helos i wielu innych miejscowości
nadbrzeŜnych. Lądując i nocując w dogodnych punktach, pustoszyli
kraj przez siedem dni.
Lacedemończycy widząc, Ŝe Ateńczycy opanowali Kiterę,
oczekiwali podobnych najazdów na swoim własnym terenie,
Nigdzie nie gromadzili przeciw Ateńczykom swej całej siły
zbrojnej, lecz wysyłali tylko do zagroŜonych miejsc oddziały