Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wywoływały wśród nich choroby. Z powodu ciasnoty wszystkie
potrzeby załatwiali na miejscu, a w dodatku gromadziły się tam
stosy trupów; umierali z ran i z chorób wywołanych zmianą
temperatury czy z innych podobnych przyczyn. Zaduch był nie
do zniesienia, nękał ich głód i pragnienie, Syrakuzańczycy bowiem
dawali im w ciągu ośmiu miesięcy tylko po jednej kotyli
wody i po dwie kotyle zboŜa na osobę. NaraŜeni teŜ byli, jak
sobie to moŜna wyobrazić, na wszelkie inne przykrości związane
z pobytem w takim miejscu. Mniej więcej siedemdziesiąt dni
przeŜyli razem w tych warunkach; potem Syrakuzańczycy
sprzedali w niewolę wszystkich oprócz Ateńczyków i tych Sycylijczyków
i Italików, którzy brali udział w wyprawie. Trudno
określić liczbę ludzi wziętych do niewoli, w kaŜdym razie nie
było ich mniej niŜ siedem tysięcy. Było to najwaŜniejsze wydarzenie
w tej wojnie, a jak mi się zdaje, najwaŜniejsze w ogóle
w całej historii greckiej; najwspanialsze dla zwycięzców i naj
Ŝałośniejsze dla zwycięŜonych. Pokonani na lądzie i morzu, stoczywszy
się na dno cierpień, ulegli całkowitej zagładzie: z piechoty
i okrętów nic nie pozostało. Z wielkiej liczby jedynie
garstka wróciła do domu. Taki był los wyprawy sycylijskiej.