Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

zył, starali się nie mniej sprawnie walczyć na pokładach.
KaŜdy chciał jak najlepiej wykonać powierzone sobie zadanie.
Nigdy jeszcze na tak małej przestrzeni nie stłoczyła się tak
wielka liczba okrętów; razem było ich prawie dwieście, wobec
czego rzadko stosowano natarcie wprost, gdyŜ okręty nie mogły
się ani wycofać, ani sforsować linii nieprzyjacielskiej, częściej
natomiast dochodziło do przypadkowych zderzeń czy to w czasie
ucieczki, czy to w czasie natarcia. W chwili zbliŜania się nieprzyjacielskiego
okrętu Ŝołnierze umieszczeni na pokładach zasypywali
go oszczepami, strzałami z łuku i kamieniami. Kiedy
jednak okręty starły się juŜ ze sobą, hoplici rozpoczynali walkę
wręcz i starali się przedostać na pokład nieprzyjacielski. Z powodu
ciasnoty zdarzało się często, Ŝe jeden i ten sam okręt atakował
i był atakowany, albo Ŝe dwa lub więcej okrętów tłoczyło
się z konieczności wokół jednego, a sternicy zajęci byli równocześnie
atakiem i obroną i zamiast patrzeć w jednym kierunku,
musieli zwracać uwagę na wszystko; w dodatku ogromny hałas
przy zderzaniu się okrętów budził przeraŜenie i zagłuszał głosy
keleustów *. A po obu stronach co chwila rozlegały się rozkazy
i wołania keleustów, którzy kierowali okrętami i zagrzewali
marynarzy; jedni wołali do Ateńczyków, Ŝe muszą sforsować
przejazd i teraz właśnie z największym zapałem walczyć o ocalenie
ojczyzny; drudzy zaś do Syrakuzańczyków i sprzymierzeńców
wołali, Ŝe chwałę im przyniesie, jeśli nie pozwolą
wymknąć się nieprzyjacielowi i odniósłszy zwycięstwo wsławią
swoją ojczyznę. Ponadto strategowie jednej i drugiej strony,
widząc, Ŝe jakiś okręt wycofuje się bez potrzeby, wołali po
imieniu trierarchę; swojego Ateńczycy pytali, czy tę ziemię
nieprzyjacielską, ku której się cofa, uwaŜa za pewniejszą od
morza zdobytego wśród tylu trudów, Syrakuzańczycy zaś —
swego, czy chce uciekać przed Ateńczykami, o których z całą
pewnością wiadomo, Ŝe sami pragną uciec za wszelką cenę.
Jak długo bitwa morska była nie rozstrzygnięta, wojsko lądowe
obu stron znajdowało się w stanie najwyŜszej niepewności
i podniecenia; miejscowi pragnęli jeszcze większego sukcesu,
Przybysze lękali się, Ŝeby ich sytuacja jeszcze bardziej się nie