Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wyszukiwali tylko najodpowiedniejsze kamienie i układali
jeden na drugim, glinę zaś z braku naczyń, jeśli było trzeba,
nosili na plecach zgarbieni i splótłszy ręce z tyłu, Ŝeby nie spadała.
I tak na wszystkie sposoby spieszyli się z umocnieniem
najbardziej zagroŜonych punktów, Ŝeby ubiec nadejście Lacedemończyków:
większa część terenu była obronna z natury
i nie potrzebowała umocnienia.
Lacedemończycy obchodzili właśnie święto. Otrzymawszy
wiadomość o tym wszystkim zlekcewaŜyli ją sobie, uwaŜając,
Ŝe skoro tylko wyruszą, nieprzyjaciel albo w ogóle nie
będzie stawiał oporu, albo łatwo zostanie pokonany; prócz
tego powstrzymywał ich w pewnej mierze fakt, Ŝe wojsko ich
było jeszcze pod Atenami. Ateńczycy wystawiwszy mur od
strony lądu i umocniwszy w przeciągu sześciu dni punkty, które
tego najwięcej potrzebowały, pozostawili na straŜy Demostenesa
z pięcioma okrętami, sami zaś z większą częścią floty pospiesznie
ruszyli ku Korkirze i Sycylii.
Peloponezyjczycy będący w Attyce, dowiedziawszy się
o wzięciu Pilos, szybko wycofali się do domu, gdyŜ Lacedemończycy
oraz ich król Agis uwaŜali, Ŝe sprawa Pilos bliŜej
ich obchodzi. Poza tym podjąwszy wcześnie najazd, zanim jeszcze
zboŜe dojrzało, nie mieli dostatecznej Ŝywności dla wielkiej
liczby wojska, a gorsza niŜ zwykle w tej porze roku pogoda
dawała im się we znaki. Tak więc wiele czynników zło-
Ŝyło się na to, Ŝe opuścili Attykę wcześniej i Ŝe najazd ten był
najkrótszy ze wszystkich: przebywali w Attyce zaledwie piętnaście
dni.
W tym samym czasie strateg ateński Symonides dostał w swe
ręce na skutek zdrady Eion, kolonię mendejską na wybrzeŜu
trackim, która stała po stronie nieprzyjacielskiej; zebrał w tym
celu załogi z pobliskich fortec i wielką ilość tamtejszych sprzymierzeńców.
Lecz kiedy Chalkidyjczycy i Bottyjczycy przyszli
z natychmiastową odsieczą, wypędzono go stamtąd, przy
czym poniósł duŜe straty.
Po wycofaniu się Peloponezyjczyków z Attyki sami Sparta
nie i najbliŜej mieszkający Sparty periojkowie od razu wyru-