Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

do niewoli zaczęli rokowania, lecz Ateńczycy, którym wówczas
szczęście sprzyjało, nie chcieli zawrzeć pokoju na równych warunkach.
Po klęsce ateńskiej pod Delion uznawszy, Ŝe Ateńczycy
będą teraz skłonniejsi do rokowań, zawierają z nimi roczne zawieszenie
broni, podczas którego miano dalej prowadzić rozmowy
w sprawie zawarcia ostatecznego pokoju.
Po klęsce ateńskiej pod Amfipolis i po śmierci Kleona i Brazydasa,
którzy najbardziej sprzeciwiali się pokojowi — Brazy
das dlatego, Ŝe wojna przynosiła mu powodzenie i sławę, Kleon
zaś dlatego, Ŝe bał się, iŜ w czasach pokojowych rychlej wyjdą
na jaw jego matactwa i Ŝe ludzie nie będą jego oszczerstwom tak
łatwo wierzyć — wtedy to dwaj ludzie pragnący zapewnić sobie
przodujące stanowisko, mianowicie król lacedemoński Plejstoanaks,
syn Pauzaniasa, i Nikias, syn Nikeratosa, najszczęśliwszy
wódz ówczesnych czasów, opowiedzieli się za zawarciem
pokoju. Nikias pragnął zachować swe szczęście w czasie, kiedy
jeszcze Ŝadne niepowodzenie go nie dotknęło i kiedy cieszył
się szacunkiem, oraz pragnął uwolnić zarówno siebie jak i państwo
od cięŜarów wojny. Chciał pozostawić po sobie na przyszłość
pamięć, Ŝe w niczym państwu nie wyrządził szkody.
Sądził, Ŝe najlepiej da się to osiągnąć, jeśli się unika niebezpieczeństw
i moŜliwie najmniej polega na szczęściu; wiedział,
Ŝe pokój zapewnia bezpieczeństwo. Plejstoanaks dlatego pragnął
pokoju, Ŝe nieprzyjaciele jego wciąŜ wyrzucali mu powrót
do ojczyzny i ustawicznie wszystkie niepowodzenia lacedemońskie
przedstawiali oszczerczo Lacedemończykom jako następstwa
bezprawnego powrotu Plejstoanaksa do Sparty. OskarŜali
go o to, Ŝe razem z bratem Arystoklesem namówił wieszczkę
w Delfach, Ŝeby Lacedemończykom przybywającym do Delf
po poradę stale odpowiadała, Ŝe „powinni sprowadzić do swej
ziemi z obczyzny potomka półboga, syna Dzeusowego, i Ŝe jeśli
tego nie uczynią, to będą zmuszeni srebrnym pługiem orać ziemię".
W końcu Lacedemończycy dali się nakłonić do sprowadzenia
go z powrotem z Likajon, gdzie Ŝył na wygnaniu. Na
wygnaniu zaś Ŝył dlatego, Ŝe go podejrzewano, iŜ podczas poprzedniej
wojny przekupiony przez Ateńczyków wycofał się