Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

zęsisty. Przejęło to jeszcze większym strachem tych, którzy
pierwszy raz byli w boju i do wojny jeszcze nie nawykli; bardziej
doświadczeni widzieli w tym tylko zjawiska związane
z porą roku, o wiele większym strachem przejmowało ich jednak
to, Ŝe nieprzyjaciel stawia opór i nie daje za wygraną.
Kiedy wreszcie Argiwczycy zepchnęli lewe skrzydło syrakuzańskie,
a Ateńczycy zrobili to samo z oddziałami stojącymi
naprzeciwko nich, wtedy juŜ takŜe reszta armii syrakuzańskiej
załamała się i rzuciła do ucieczki. Ateńczycy nie ścigali ich
jednak daleko, liczna bowiem i nie dająca się dosięgnąć jazda
syrakuzańska napierała i odpędzała hoplitów ateńskich, jeśli
się gdzieś za daleko wysunęli. Ateńczycy ruszyli więc w zwartym
szyku i w bezpiecznej odległości za uciekającymi, po czym
wycofali się i postawili pomnik zwycięstwa. Syrakuzańczycy
zaś zebrawszy się na drodze wiodącej do Eloros i uporządkowawszy,
jak się dało, szeregi, wysłali załogę do Olimpiejon
z obawy, Ŝeby Ateńczycy nie dostali w swe ręce znajdujących
się tam skarbów; reszta wycofała się do miasta.
Ateńczycy nie wyruszyli jednak przeciw świątyni. Zebrawszy
zwłoki swych poległych i ułoŜywszy je na stosie, noc spędzili
na miejscu. Nazajutrz, zgodnie z zawartym układem, oddali
Syrakuzańczykom ich poległych — zginęło ich wraz
z sprzymierzeńcami około dwustu sześćdziesięciu — zebrali
kości swych poległych — zginęło zaś ich i sprzymierzeńców
około pięćdziesięciu — i obładowani łupami odpłynęli do Katany.
Była bowiem zima i dalsze prowadzenie wojny wydawało
się w tych warunkach niemoŜliwe. Nie chcąc się naraŜać
na całkowitą przewagę jazdy nieprzyjacielskiej, czekali na
jazdę, która miała nadejść z Aten i od miejscowych sprzymierzeńców.
Przy tym zaś chcieli zebrać pieniądze na Sycylii
i doczekać się pieniędzy z Aten oraz liczyli na pozyskanie niektórych
państw sycylijskich w nadziei, Ŝe po bitwie Sycylijczycy
okaŜą się wobec nich uleglejsi; chcieli teŜ przygotować
sobie zapasy Ŝywności i innych niezbędnych rzeczy, tak aby
na wiosnę móc zaatakować Syrakuzy.
W tej myśli odpłynęli do Naksos i Katany, aby tam prze-