Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

przeszkadzał. Pierwsza zjawiła się jazda syrakuzańska, następnie
zgromadziła się takŜe cała piechota. Syrakuzańczycy zbli-
Ŝyli się do obozu ateńskiego, lecz kiedy nikt przeciw nim nie
wystąpił, cofnęli się. Przeszedłszy przez drogę prowadzącą do
Eloros, stanęli tam obozem.
Nazajutrz Ateńczycy i ich sprzymierzeńcy przygotowali się
do bitwy i ustawili w ten sposób: prawe skrzydło zajęli Argiwczycy
i Mantynejczycy, środek Ateńczycy, resztę pozostali
sprzymierzeńcy. Połowa wojska stała na przedzie uszykowana
po ośmiu ludzi w głąb, druga połowa — równieŜ po ośmiu ludzi
w głąb — ustawiona była w czworobok w oparciu o okręty;
mieli oni zjawić się z pomocą tam, gdzie będzie największy
nacisk ze strony nieprzyjaciela; słuŜba obozowa znajdowała się
w środku czworoboku. Syrakuzańczycy zaś ustawili swych hoplitów
w szeregach po szesnastu ludzi w głąb. Byli to wszystko
hoplici syrakuzańscy i sprzymierzeńcy, którzy stali u ich boku.
Najwięcej było Selinuntyjczyków; ponadto dwustu jeźdźców
gelijskich, około dwudziestu z Kamaryny oraz pięćdziesięciu
łuczników. Na prawym skrzydle Syrakuzańczycy ustawili nie
mniej niŜ tysiąc dwustu jeźdźców, przy nich zaś oszczepników.
Pierwsza gotowała się do ataku armia ateńska. Nikias podchodząc
do poszczególnych plemion, wszystkich w ten sposób
zagrzewał:
»MęŜowie! CzyŜ trzeba wielu słów zachęty dla nas, którzy
wszyscy walczymy w imię jednej sprawy? ToŜ wydaje mi się,
Ŝe samo nasze uzbrojenie moŜe was większą napełnić otuchą
niŜ piękne słowa, którym nie towarzyszy siła; czyŜ moŜna
nie łączyć nadziei zwycięstwa z tak doborowymi i licznymi
sprzymierzeńcami, jak Argiwczycy, Mantynejczycy, Ateńczycy
i najdzielniejsi wyspiarze *. PrzecieŜ walka toczy się przeciwko
pospolitemu ruszeniu, a nie przeciw doborowej armii jak nasza,
a zresztą Sycylijczycy, choć patrzą na nas z góry, nie wytrzymają
naszego natarcia, gdyŜ mają więcej odwagi niŜ bojowego
doświadczenia. Powinniśmy sobie uświadomić, Ŝe walczymy
z dala od ojczystego kraju i nie mamy pod stopami przyjaznej
ziemi, chyba Ŝe ją sobie sami wywalczymy. Powiem wam coś