Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wyruszyli stamtąd i mniej więcej w osiemdziesiąt dni po wkroczeniu
Tebańczyków do Platej, w pełni lata — zboŜe było
w rozkwicie — wpadli do Attyki. Dowództwo sprawował Archidamos,
syn Dzeuksydamosa, król lacedemoński. Stojąc obozem
pustoszyli najpierw Eleuzis i Pole Triazyjskie, a koło stawów
zwanych Rejtoj zmusili do ucieczki oddział jazdy ateńskiej.
Następnie posuwali się naprzód przez Kropeję mając po prawej
stronie górę Aigaleos, aŜ dotarli do Acharn, największej z gmin
attyckich. Pod tym miasteczkiem rozbili obóz i przez długi czas
pustoszyli okoliczne pola.
Powiadają, Ŝe Archidamos dlatego czekał z wojskiem uszykowanym
do bitwy koło Acharn, a nie zszedł podczas tego pierwszego
najazdu w dolinę, poniewaŜ spodziewał się, Ŝe Ateńczycy,
mając wiele młodzieŜy i przygotowani do wojny jak nigdy,
podejmą walkę i nie będą się obojętnie przyglądać pustoszeniu
swego kraju. Skoro więc nie wyszli do bitwy pod Eleuzis ani na
Polu Triazyjskim, próbował, czy przypadkiem nie doprowadzi
do tego pod Acharnami. UwaŜał to miejsce za odpowiednie do
rozbicia obozu, a przy tym wydawało mu się, Ŝe Acharnejczycy,
stanowiący znaczną część ogółu obywateli ateńskich — było ich
bowiem trzy tysiące hoplitów — nie będą się przyglądać obojętnie
niszczeniu swej własności, lecz popchną takŜe innych
Ateńczyków do bitwy. Jeśliby zaś podczas tej pierwszej inwazji
Ateńczycy nie zdecydowali się wystąpić, to za następnym razem
będzie mógł Archidamos z jeszcze większą śmiałością pustoszyć
Attykę i dotrze do samego miasta; Acharnejczycy bowiem
straciwszy własne mienie nie będą juŜ z takim zapałem
walczyć o cudze dobro, a wśród Ateńczyków powstaną moŜe
nieporozumienia. Takie były myśli Archidamosa, kiedy czekał
pod Acharnami.
Ateńczycy zaś, jak długo wojsko peloponeskie było koło
Eleuzis i na Polu Triazyjskim, mieli pewną nadzieję, Ŝe nieprzyjaciel
nie posunie się dalej. Pamiętali bowiem, Ŝe przed czternastu
laty *, kiedy król lacedemoński Plejstoanaks, syn Pauzaniasa,
wpadł do Attyki z wojskiem peloponeskim, nie posunął
się poza Eleuzis i Pole Triazyjskie, lecz się wycofał — dla-