Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

lepsze dla państwa ateńskiego. Wnet zaczęły się przygotowania,
wysłano wezwania do sprzymierzeńców i przeprowadzono pobór
w Atenach. Miasto wyleczyło się juŜ z ran zadanych przez
zarazę i bezustanną wojnę, wzrosła ilość ludności i pomnoŜyły
się dochody, gdyŜ panował pokój i łatwiej było o wszystko.
Ateńczycy zaczęli się przygotowywać do wyprawy.
W tym czasie z kamiennych herm* w Atenach, stojących
w wielkiej liczbie według zwyczaju krajowego przed świątyniami
i w prywatnych przedsionkach, w jedną noc poutrącano
prawie wszystkie oblicza. Sprawców tego czynu nikt nie znał,
szukano ich jednak wyznaczywszy za ich wskazanie wysokie
nagrody. Prócz tego zapadła uchwała, Ŝe kaŜdy obywatel, obcy
i niewolnik moŜe bez obawy kary donieść o kaŜdym znanym
sobie czynie bezboŜnym. Srrawę tę traktowali Ateńczycy powaŜnie:
z jednej strony wydawała się ona bowiem złą wróŜbą
dla wyprawy, z drugiej zaś — rezultatem sprzysięŜenia dąŜącego
do wywołania niepokoju w państwie i obalenia demokracji.
Niektórzy metojkowie i słuŜba składali zeznania nie mające
nic wspólnego z hermami, ale odnoszące się do innych posągów
rozbijanych dawniej dla Ŝartów przez pijaną młodzieŜ;
równocześnie donosili o tym, Ŝe w domach prywatnych odbywają
się parodie misteriów. O udział w tym obwiniano równieŜ
Alkibiadesa. Wówczas najzawziętsi jego wrogowie, którym
Alkibiades przeszkadzał w objęciu trwałego kierownictwa nad
ludem, sądząc, Ŝe w razie usunięcia go zaczną odgrywać pierwszą
rolę w państwie, wykorzystali te zarzuty i nadali sprawie
przesadny rozgłos; wołali, Ŝe parodiowanie misteriów i rozbijanie
herm zmierza do obalenia demokracji i Ŝe współdziałał
w tym Alkibiades; jako argument przytaczali jego niedemokratyczny
sposób Ŝycia i zachowanie przeciwne przyjętym obyczajom.
Akibiades od razu odparł te zarzuty i przed wyruszeniem na
wyprawę chciał poddać się śledztwu, które by ustaliło, czy
istotnie dopuścił się któregoś z zarzucanych mu czynów. Przygotowania
do wyprawy zostały juŜ ukończone, jeśli więc udo-