Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wodu choroby nerek nie mogę tu dłuŜej pozostać. Proszę was
teŜ o wyrozumiałość, bo kiedy byłem zdrów, jako wieloletni
strateg wiele wam przysług wyświadczyłem. Cokolwiek zaś zamierzacie,
wykonajcie zaraz z nastaniem wiosny. Nie zwlekajcie,
poniewaŜ nieprzyjaciel na Sycylii szybko zbierze swe siły;
posiłki z Peloponezu wprawdzie tak prędko nie przyjdą, ale
jeśli nie będziecie się mieć na baczności, to albo się wam —
jak ostatnio — wymkną, albo was ubiegną.«
Tak brzmiał list Nikiasa. Ateńczycy wysłuchawszy go nie
zwolnili wprawdzie Nikiasa z dowództwa, lecz przydzielili mu
do pomocy Menandra i Eutydemosa, którzy znajdowali się na
miejscu. Chcieli w ten sposób ulŜyć choremu, zanim przybędą
wybrani przez lud strategowie. Uchwalili równieŜ wysłać nowe
siły morskie i lądowe, złoŜone częściowo z Ateńczyków, częściowo
ze sprzymierzeńców. Następnie przydzielili Nikiasowi jako
współdowódców Demostenesa, syna Alkistenesa, i Eurymedonta,
syna Tuklesa. Od razu teŜ, w czasie zimowego przesilenia, wysłali
na Sycylię Eurymedonta z dwunastoma okrętami i stu
dwudziestoma talentami srebra; miał on równocześnie donieść
walczącym, Ŝe pomoc dla nich nadejdzie i Ŝe się o nich nie
zapomni.
Demostenes zaś pozostał w Atenach i przygotowywał się do
wyprawy, na którą miał ruszyć zaraz z nadejściem wiosny.
Przeprowadzał pobór wśród sprzymierzeńców, a w Attyce gromadził
pieniądze, okręty i hoplitów. Ponadto z Aten wysłano
wokół Peloponezu dwadzieścia okrętów, które miały pilnować,
aby nikt z Koryntu i Peloponezu nie przedostał się na Sycylię.
Kiedy bowiem wysłani do Koryntu posłowie donieśli o poprawie
sytuacji na Sycylii, Koryntyjczycy uznawszy, Ŝe pierwsza
ekspedycja floty nie była bezcelowa, nabrali znacznie większej
pewności siebie i przygotowywali się do wysłania na Sycylię
hoplitów na transportowcach. RównieŜ Lacedemończycy zamierzali
w ten sam sposób przesłać posiłki z innych części Peloponezu.
OtóŜ Koryntyjczycy obsadziwszy załogą dwadzieścia pięć
okrętów wysłali je przeciw eskadrze ateńskiej stojącej na stra-
Ŝy koło Naupaktos, aby Ateńczycy zajęci pilnowaniem tych