Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

prawić się na Hellespont, rozeszła się i powróciła do domów.
Przybyło teŜ potem na Chios sześć okrętów z eskadry sprzymierzonej
stojącej w Kenchrei. Ateńczycy z powrotem przywrócili
porządek na Lesbos i popłynąwszy dalej zdobyli Polichnę
fortyfikowaną na lądzie przez Kladzomeńczyków. Kla
dzomeńczyków przewieźli z powrotem do miasta na wyspie; nie
przewieźli jedynie sprawców buntu, ci bowiem schronili się do
Dafnus. I znowu Kladzomenaj przeszło na stronę Ateńczyków.
Tego samego lata Ateńczycy, czatujący z dwudziestoma okrętami
na Lade naprzeciw Miletu, najeŜdŜają na Panormos w kraju
milezyjskim i zabijają tam dowódcę lacedemońskiego Chal
kideusa, który z niewielkim oddziałem wyszedł im naprzeciw.
W trzy dni później przypłynęli powtórnie i postawili pomnik
zwycięstwa, który jednak został przez Milezyjczyków zburzony,
poniewaŜ Ateńczycy ustawili go nie opanowawszy tej ziemi.
Tymczasem Leont i Diomedont z flotą ateńską z Lesbos toczyli
wojnę morską z Chiotami robiąc wypady z wysp Ojnussaj poło-
Ŝonych naprzeciw Chios, a takŜe z Sydussy i Pteleon, dwóch
fortów leŜących w ziemi erytrejskiej, oraz z Lesbos; załoga ich
okrętów składała się z hoplitów z przymusowego poboru. Wylądowawszy
w Kardamile i Boliskos zwycięŜyli Chiotów, którzy
stawili im opór, wielu ich zabili i spustoszyli tamtejsze okolice;
drugie zwycięstwo odnieśli pod Fanaj, trzecie pod Leukonion.
Potem juŜ Chioci nie wychodzili przeciw nim w pole, a Ateńczycy
zniszczyli ten kwitnący kraj, który od czasu wojen perskich
nic nie ucierpiał. Bo o ile wiem, oprócz Lacedemończyków
jedyni Chioci umieli łączyć powodzenie z rozumnym umiarkowaniem;
im bardziej wzrastało ich państwo, tym bardziej starali
się je uporządkować i wzmocnić. A nawet jeśli to powstanie
Chiotów wydaje się komuś nieco lekkomyślne, naleŜy pamiętać,
Ŝe odwaŜyli się na nie dopiero wtedy, gdy pozyskali licznych
i wypróbowanych sprzymierzeńców i gdy stwierdzili, Ŝe
sami Ateńczycy uwaŜają swoją sytuację po katastrofie sycylijskiej
za bardzo cięŜką. JeŜeli zaś pomylili się, gdyŜ nigdy nie
moŜna z góry przewidzieć kolei losu, to błąd ten dzielili z wielu
innymi, którzy równieŜ wierzyli w szybki upadek potęgi ateń-