Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

Zaraz z początkiem wiosny wrócili z Sycylii posłowie ateńscy,
a razem z nimi Egestyjczycy, wioząc ze sobą sześćdziesiąt
talentów srebra w kruszcu przeznaczonego na miesięczny Ŝołd
dla sześćdziesięciu okrętów, o których przysłanie zamierzali prosić.
Ateńczycy zwoławszy zgromadzenie ludowe i wysłuchawszy
z ust Egestyjczyków i swoich własnych posłów wielu ponętnych,
choć kłamliwych wypowiedzi — między innymi, Ŝe
zarówno w świątyniach jak i skarbcach miejskich znajduje się
w pogotowiu duŜa suma pieniędzy — uchwalili wysłać na Sycylię
sześćdziesiąt okrętów pod wodzą wyposaŜonych w pełnię
władzy strategów: Alkibiadesa, syna Klejniasa, Nikiasa, syna
Nikeratosa, i Lamachosa, syna Ksenofanesa. Mieli oni przyjść
na pomoc Egestyjczykom w wojnie z Selinuntem, a w razie
powodzenia sprowadzić równieŜ Leontyńczyków do ich ojczyzny
i ułoŜyć wszystkie sprawy na Sycylii w sposób najkorzystniejszy
dla Aten. W pięć dni później znów zwołano zgromadzenie
ludowe, na którym miano ustalić środki zmierzające do jak
najszybszego wyposaŜenia okrętów oraz zatwierdzić dodatkowe
Ŝądania strategów w sprawie zaopatrzenia wyprawy. Nikias,
którego obrano dowódcą wbrew jego woli, uwaŜał, Ŝe państwo
powzięło fałszywą decyzję i olbrzymie dzieło podboju całej Sycylii
podejmuje pod błahym pozorem, wystąpił więc przed ludem
i chcąc temu zapobiec, w ten sposób przemówił do Ateńczyków:
»Dzisiejsze zgromadzenie zwołano w tym celu, by radzić nad
uzbrojeniem potrzebnym na wyprawę sycylijską. Mnie jednakowoŜ
wydaje się, Ŝe trzeba raz jeszcze tę sprawę rozwaŜyć.
Czy słusznie postępujemy wysyłając okręty? Czy po tak krótkim
namyśle nad tak waŜną sprawą mamy ulec namowom
obcych i podjąć wojnę, która nic nas nie obchodzi? PrzecieŜ
jeśli idzie o mnie, to wojna przynosi mi sławę; mniej teŜ od
innych lękam się o swe bezpieczeństwo osobiste, chociaŜ uwa-
Ŝam, Ŝe dobrym obywatelem jest takŜe ten, kto w pewnej mierze
troszczy się o własne bezpieczeństwo i majątek; człowiek
taki we własnym interesie dba równieŜ niemało o dobro państwa.
Podobnie jak dawniej nigdy nie przemawiałem wbrew