Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

zut Ŝe gdybyśmy przemówili, moglibyśmy się byli uratować.
Trudno jest równieŜ was przekonać. Gdybyśmy się bowiem nie
znali dobrze nawzajem, to przytoczywszy nieznane wam
świadectwa, moglibyśmy odnieść korzyść, jednakŜe przemawiamy
do ludzi dobrze sprawę znających; nie to nas niepokoi,
Ŝe nie ocenicie naszych zasług na równi z waszymi, robiąc nam
z tego zarzut, ale Ŝe stoimy w obliczu juŜ gotowego wyroku,
którym chcecie się komu innemu przysłuŜyć.
»Postaramy się jednak wykazać słuszność naszego stanowiska
w sporze z Tebańczykami, wspomnimy o dobrodziejstwach wyświadczonych
przez nas i wam, i wszystkim innym Hellenom
i będziemy usiłowali was przekonać. Jeśli idzie o krótkie zapytanie,
czy wyświadczyliśmy coś dobrego w tej wojnie Lacedemończykom
i ich sprzymierzeńcom, to jeśli stawiacie nam to
pytanie jako waszym wrogom, nie moŜecie uwaŜać się za pokrzywdzonych,
jeśliśmy wam nic dobrego nie wyświadczyli;
jeśli zaś kierujecie to pytanie do nas jako do swych przyjaciół,
to raczej winę ponoszą ci, którzy przeciw nam wyprawę podjęli.
Podczas pokoju i w czasie wojny perskiej okazaliśmy się
dzielnymi męŜami; pokoju nie zerwaliśmy pierwsi, w wojnie
o wyzwolenie Hellady * braliśmy udział jako jedyni spośród
Beotów. Mimo Ŝe nie mieszkamy nad morzem, braliśmy udział
w bitwie morskiej pod Artemizjon; równieŜ w bitwie stoczonej
na naszej ziemi stanęliśmy przy was i Pauzaniasie i zawsze
współdziałaliśmy nawet ponad siły w chwilach groźnych dla
Hellady. RównieŜ wam samym, Lacedemończycy, przyszliśmy
z pomocą wysyłając jedną trzecią naszych wojsk, kiedy po trzęsieniu
ziemi zawisło nad Spartą najgroźniejsze niebezpieczeństwo:
bunt helotów na Itome; nie godzi się o tym zapominać.
»Takimi więc byliśmy w owych dawnych czasach w chwilach
przełomowych; nieprzyjaciółmi staliśmy się dopiero później, i to
z waszej winy. Kiedy bowiem na skutek gwałtów Tebańczyków
prosiliśmy was o przymierze, odmówiliście i kazaliście się nam
zwrócić do Ateńczyków jako bliŜszych sąsiadów twierdząc, Ŝe
wy jesteście zbyt daleko; w wojnie nic złego od nas nie doznaliście
ani wam to nawet nie groziło. Jeśli nie chcieliśmy opuścić