Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wych jak i niemoŜliwych, przy nakładzie zarówno wielkich
jak i małych sił. Powodem zaś tego było wyjątkowe i niespodziewane
szczęście, jakie towarzyszyło im w większości akcji,
szczęście, które wzmagało ich pewność siebie.
Tego samego lata Megaryjczycy, gnębieni wojną z jednej
strony przez Ateńczyków, którzy dwukrotnie w ciągu roku
z całą siłą zbrojną wpadli na ich terytorium, z drugiej zaś
strony przez własnych emigrantów, którzy podczas walk domowych
uciekli przed partią demokratyczną i dokonywali wypadów
łupieskich z Pegaj — zaczęli prowadzić rozmowy zmierzające
do tego, by emigrantów sprowadzić z powrotem do miasta
i nie naraŜać Megary na klęski z dwóch stron. Przyjaciele
emigrantów, posłyszawszy o tych rozmowach, juŜ jawniej niŜ
przedtem występowali w ich sprawie. Przywódcy partii demokratycznej
zorientowawszy się jednak, Ŝe osłabiony klęskami
lud wymknie się spod ich przewodnictwa, z obawy przed
tym nawiązują rozmowy ze strategami ateńskimi, Hippokrate
sem, synem Aryfrona, i Demostenesem, synem Alkistenesa,
pragnąc wydać im miasto i uwaŜając to za mniejsze zło dla
siebie niŜ dopuszczenie do powrotu wypędzonych przez siebie
emigrantów. Umówili się więc, Ŝe najpierw wydadzą w ręce
Ateńczyków długie mury, które ciągnęły się na przestrzeni
mniej więcej ośmiu stadiów od miasta do portu megaryjskiego
Nizai. Chcieli w ten sposób uniemoŜliwić znajdującej się tam
załodze peloponeskiej wyjście z portu i przez to utrzymać Megarę
pewnie w swym ręku. Następnie mieli zamiar wydać takŜe
górne miasto Ateńczykom. Spodziewali się, Ŝe jeśli uda się opanować
długie mury, reszta łatwo juŜ pójdzie.
Po uzgodnieniu tego i ukończeniu przygotowań Ateńczycy
popłynęli w nocy w sile sześciuset hoplitów pod dowództwem
Hippokratesa ku naleŜącej do Megary wyspie Minoi. Tam
ukryli się w rowie, z którego brano cegły do budowy murów;
rów ten znajdował się w pobliŜu muru. Inny zaś oddział pod
dowództwem Demostenesa, składający się z lekkozbrojnych
Platejczyków i młodzieŜy ateńskiej, pełniącej funkcję straŜy
granicznej *, ukrył się w nieco dalej połoŜonej świątyni Enialio-