Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

pogorszyła. PoniewaŜ zaś cały los Ateńczyków zawisł od floty,
ich lęk o przyszłość nie dał się z niczym porównać; ponadto
wskutek krzywizny wybrzeŜa nie mogli objąć okiem całości.
Wobec tego, Ŝe pole widzenia było małe i nie wszyscy patrzyli
równocześnie w to samo miejsce, ci, którzy przypadkiem widzieli
swoich zwycięŜających, nabierali otuchy i błagali bogów
o dalszą pomoc. Ci zaś, którzy dojrzeli klęskę, zawodzili i krzyczeli,
a widok tego, co się działo, bardziej ich przygnębiał niŜ
samych walczących. Inni wreszcie spojrzawszy tam, gdzie
walka była nie rozstrzygnięta i gdzie nie moŜna było rozróŜnić
szczegółów, popadali w najcięŜszą rozterkę zdradzając w ruchach
cały przeŜywany niepokój; wciąŜ bowiem bliscy byli to
zagłady, to ocalenia. Dopóki waŜyły się losy bitwy, w całej
armii ateńskiej słychać było równocześnie jęki i okrzyki
zwycięzców i zwycięŜonych i wszystkie te głosy, jakimi rozbrzmiewa
wielka armia w chwili wielkiego niebezpieczeństwa.
Podobne uczucia przeŜywali równieŜ marynarze. Wreszcie po
zaciętej walce Syrakuzańczycy i ich sprzymierzeńcy zmusili
Ateńczyków do ucieczki i wspaniale nacierając, wśród wielu
okrzyków i wzajemnych nawoływań, spychali ich ku wybrzeŜu.
Wtedy teŜ marynarze ateńscy, którzy nie dostali się do niewoli
na morzu, pouciekali, kaŜdy inną drogą, na ląd i do obozu.
Na lądzie zaś Ŝołnierze nie gubiąc się juŜ w sprzecznych uczuciach,
ale zgodnie zawodząc i jęcząc rozpaczali nad klęską;
jedni biegli z pomocą ku okrętom, inni — pilnować umocnień,
inni wreszcie — a tych było najwięcej — myśleli o sobie
i o własnym ratunku. Nigdy jeszcze nie było tak powszechnego
i tak wielkiego popłochu. Klęska, jaka spotkała Ateńczyków,
podobna była do tej, którą zadali Lacedemończykom pod Pilos:
przez zniszczenie bowiem okrętów lacedemońskich, razem
z okrętami zgubieni zostali takŜe Spartanie, którzy znajdowali
się na wyspie; obecnie tak samo Ateńczycy nie mieli Ŝadnej
nadziei na ocalenie drogą lądową, chyba Ŝeby zaszło coś nieoczekiwanego.
Po tej zaciętej bitwie, w której obie strony straciły sporo
ludzi i okrętów, Syrakuzańczycy i ich sprzymierzeńcy jako