Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wiali ich takŜe potajemnie inni sąsiedzi, którzy jeszcze nie oderwali
się od Ateńczyków. Perdykkas nie był wprawdzie jawnym
nieprzyjacielem Aten, obawiał się jednak, by nie odŜyły dawne
spory, przede wszystkim zaś chciał przeciągnąć na swoją stronę
króla Linkestów, Arrabajosa. Niedobre ówczesne połoŜenie
wojskowe Lacedemończyków przyczyniło się do tego, Ŝe
chętnie zgodzili się na wyprawę w tamtejsze strony.
Wobec bowiem nacisku ateńskiego na Peloponez, a w niemałej
mierze na terytorium lacedemońskie, liczyli na to, Ŝe
najłatwiej się Ateńczyków pozbędą wyruszając przeciw sprzymierzeńcom
ateńskim, zwłaszcza Ŝe ci gotowi byli zaopatrywać
wojsko w Ŝywność i wzywali Lacedemończyków do poparcia
swego powstania. Równocześnie szukali Lacedemończycy pozoru
dla wysłania z kraju helotów, którzy korzystając ze złej
sytuacji Sparty, kiedy Pilos znajdowało się w rękach nieprzyjaciela,
mogliby wywołać rozruchy. Lękając się ich natury
buntowniczej i ich wielkiej liczby, albowiem przy wszystkich
prawie decyzjach liczą się Lacedemończycy z zagadnieniem
helotów — uciekli się nawet raz do podstępu. Tych helotów,
którzy według własnego mniemania odznaczyli się na wojnie,
wezwali do zgłoszenia się. Zapowiedzieli, Ŝe dadzą im
wolność. W rzeczywistości miała to być próba: sądzili bowiem,
Ŝe ci heloci, którzy najbardziej pragną wolności, pierwsi takŜe
ośmielą się zbuntować przeciw Lacedemończykom. Wybrano
z nich około dwóch tysięcy; z wieńcami na głowie obchodzili
oni świątynie jako ci, którzy mają być wyzwoleni; niedługo potem
zniknęli i nikt nie wiedział, co się z nimi stało. Chętnie
teŜ dali wtedy Lacedemończycy Brazydasowi siedmiuset helotów
jako hoplitów; reszta wojska składała się ze zwerbowanych
na Peloponezie najemników.
Brazydasa wysłali dlatego, Ŝe sam sobie tego wyraźnie Ŝyczył.
TakŜe Chalkidyjczycy gorąco pragnęli mieć u siebie człowieka,
który cieszył się w Sparcie opinią niezwykle energicznego
i który swą wyprawą oddał Lacedemończykom cenne
usługi. Zaraz bowiem, dzięki sprawiedliwemu i pełnemu umiaru
postępowaniu w stosunku do rozmaitych państw, udało mu się