Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

Tak przemówił Nikias, sądząc, Ŝe albo odwiedzie Ateńczyków
od planu swymi wygórowanymi Ŝądaniami, albo jeśli zmuszą
go do wyprawy, wyruszy na nią bez ryzyka. Ateńczyków jednak
nie zraziła do wyprawy wielkość Ŝądanego przez Nikiasa
wyposaŜenia i jeszcze bardziej rwali się do wojny. Mowa Nikiasa
osiągnęła skutek przeciwny zamierzonemu; jego bowiem
rada wydała się Ateńczykom dobra i uwaŜano, Ŝe bezpieczeństwo
będzie teraz w pełni zapewnione. Wszystkich na równi
ogarnął entuzjazm dla wyprawy: starszych dlatego, Ŝe spodziewali
się podbić kraj, przeciw któremu się wyprawiali, a przynajmniej
wobec tak znacznych sił uniknąć niepowodzenia; ludzi
w sile wieku dlatego, Ŝe zdjęła ich chęć obejrzenia i poznania dalekiego
kraju i ufali, Ŝe im się nic złego nie stanie; cały zaś
tłum i Ŝołnierze pałali Ŝądzą wojaczki wiedząc, Ŝe od razu dostaną
Ŝołd, a ponadto przysporzą państwu potęgi, która będzie
stałym źródłem dalszych zysków. ChociaŜ ten i ów nie pochwalał
zamiaru, to jednak z obawy, by głosując przeciw wyprawie
nie okazać się złym obywatelem, wobec Ŝywiołowego zapału
większości — wstrzymywał się od głosu.
W końcu wystąpił któryś z Ateńczyków i zwróciwszy się do
Nikiasa oświadczył, Ŝe nie powinien on szukać wybiegów i zwlekać,
tylko w obecności wszystkich otwarcie powiedzieć, jakie
wyposaŜenie mają Ateńczycy uchwalić. Nikias odpowiedział,
Ŝe chętniej naradziłby się nad tym w spokoju ze swymi kolegami,
jeśli jednak chodzi o jego zdanie, to uwaŜa, Ŝe trzeba
wziąć najmniej sto trójrzędowców; sami Ateńczycy powinni
dostarczyć pewną określoną liczbę statków do przewiezienia
hoplitów, resztę zaś mają dostarczyć sprzymierzeńcy. Hoplitów
zarówno ateńskich jak sprzymierzonych nie powinno być mniej
niŜ pięć tysięcy, a jeśli moŜliwe, to i więcej; w stosunku do
tego naleŜy ustalić liczebność innych rodzajów broni, łuczników
ateńskich i kreteńskich oraz procarzy, i wszystkiego, co
się okaŜe potrzebne.
Ateńczycy usłyszawszy to od razu uchwalili dla strategów
pełnomocnictwa, które uprawniały ich do decydowania o liczbie
wojska i o całej wyprawie oraz o tym, co uznają za naj-