Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

Ateńczycy coraz silniej nacierali, a równocześnie zjawiły się
w porcie wysłane przez nich okręty, Pazytelidas zląkł się, Ŝe
wojsko ateńskie znajdujące się na okrętach zajmie puste miasto,
a on sam po zdobyciu murów zostanie zamknięty na przedmieściu.
Opuściwszy więc pozycję ruszył pędem ku miastu.
Lecz Ateńczycy z okrętów zajęli je juŜ wcześniej, a piechota
ich ścigając cofającego się Pazytelidasa wpadła razem z nim
do Torone przez wyłom w starych murach. Niektórych Peloponezyjczyków
i Toronejczyków od razu w walce wręcz zabili,
innych wzięli do niewoli, między nimi takŜe dowódcę Pazytelidasa.
Brazydas szedł tymczasem na pomoc Torone. Po drodze
dowiedział się jednakŜe o jej zdobyciu i wycofał się; pozostawało
mu zaledwie czterdzieści stadiów, by nadejść z odsieczą.
Kleon i Ateńczycy wystawili dwa pomniki zwycięstwa, jeden
koło portu, drugi przy murze; kobiety i dzieci Toronejczyków
sprzedali w niewolę, samych zaś Toronejczyków, Peloponezyj
czyków i Chalkidyjczyków, znajdujących się w mieście, w ogólnej
liczbie siedmiuset odesłali do Aten. Później, po zawarciu
pokoju Peloponezyjczycy wrócili do siebie; wszystkich innych
wydano Olintyjczykom w zamian za jeńców ateńskich, wymieniając
człowieka za człowieka. Mniej więcej w tym samym
czasie Beoci zdradziecko opanowali pograniczną fortecę ateńską
Panakton. Kleon pozostawiwszy załogę w Torone podniósł
kotwicę i opłynął Atos kierując się ku Amfipolis.
W tym samym czasie Fajaks, syn Erazystrata, wysłany przez
Ateńczyków wraz z dwoma innymi posłami, popłynął z dwoma
okrętami do Italii i na Sycylię. Po zawarciu bowiem pokoju
na Sycylii i opuszczeniu tej wyspy przez Ateńczyków, Leontyńczycy
nadali wielu ludziom prawo obywatelstwa, a lud
leontyński zamierzał dokonać podziału gruntów. Bogacze dowiedziawszy
się o tym sprowadzają Syrakuzańczyków i wypędzają
partię ludową. Wygnańcy rozproszyli się w róŜne
strony; moŜnowładcy zaś ułoŜywszy się z Syrakuzańczykami
i opuściwszy miasto, które opustoszało, przenieśli się do Syrakuz
i przyjęli tamtejsze obywatelstwo. Później zaś niektórzy
z nich, niezadowoleni z pobytu w Syrakuzach, opuścili to mia-