Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

sili się do siebie nieufnie i jeden podejrzewał drugiego o współudział
w spisku. Istotnie bowiem brali w nim udział-nawet tacy,
co do których nikt by nie przypuścił, Ŝe staną po stronie
oligarchów. Oni to przede wszystkim wywołali brak zaufania
w łonie stronnictwa demokratycznego i utrwalając lud w wzajemnej
nieufności najbardziej wzmogli poczucie bezpieczeństwa
u oligarchów.
Tę sytuację zastali posłowie z Pejzandrem na czele i od razu
zajęli się doprowadzeniem sprawy do końca. Zwoławszy zgromadzenie
ludowe, postawili wniosek, Ŝe naleŜy wybrać dziesięciu
męŜów i upowaŜnić ich do spisania projektu najlepszej ustawy
rządowej i przedłoŜenia go zgromadzeniu narodowemu
w oznaczonym terminie. Kiedy termin ten nadszedł, wybrani
komisarze zwołali zgromadzenie ludowe na szczupłej przestrzeni
świętego okręgu Pozejdona w Kolonos, w odległości około dziesięciu
stadiów od miasta, i zaproponowali jedynie, Ŝeby kaŜdemu
Ateńczykowi wolno było występować z jakimkolwiek zechce
wnioskiem; nałoŜyli równieŜ wysoką karę na kaŜdego, kto
by wystąpił przeciw wnioskodawcy czy to ze skargą o naruszenie
praw, czy to w inny sposób. Potem juŜ całkiem jawnie
mówiono, Ŝe nie moŜna Ŝadnego stanowiska ani urzędu obsadzać
w dotychczasowy sposób, Ŝe naleŜy znieść wypłaty z kasy państwowej
i wybrać najpierw pięciu męŜów, którzy by wybrali
następnych stu; kaŜdy z nich z kolei dobrałby sobie jeszcze po
trzech. Tych czterystu męŜów miało się udać na ratusz i mając
nieograniczone pełnomocnictwa według najlepszej wiedzy rządzić
państwem oraz według własnego uznania zwoływać zgromadzenie
pięciu tysięcy obywateli.
Tym, który wniosek ten postawił oraz gorliwie i jawnie przyczynił
się do obalenia ustroju demokratycznego, był Pejzander,
jednakŜe tym, który cały plan działania ułoŜył i od dawna
wszystko przygotował, był Antyfont, człowiek nie ustępujący
dzielnością nikomu ze współczesnych, odznaczający się świetnym
umysłem i darem wymowy. PoniewaŜ miał opinię człowieka
chytrego i nie budził zaufania Ateńczyków, sam nie występował
przed ludem ani teŜ jawnie Ŝadnej sprawy publicznej.