Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wodnią mu przestępstwo, gotów był ponieść karę, jeśli go zaś
uniewinnią — objąć dowództwo. Zaklinał Ateńczyków, Ŝeby
po jego odjeździe nie rzucali na niego oszczerstw, lecz raczej
od razu go na śmierć skazali, jeŜeli w istocie popełnił bezprawie;
twierdził, Ŝe skoro ciąŜy na nim taki zarzut, rozsądniej
byłoby przed rozprawą nie wysyłać go na czele armii. Temu
jednak starali się gorliwie przeciwdziałać jego przeciwnicy, którzy
obawiali się, by w razie wszczęcia procesu nie miał za sobą
wojska i Ŝeby lud z wdzięczności za to, Ŝe pozyskał do wyprawy
Argiwczyków i Mantynejczyków, łagodnie się z nim nie obszedł.
Nasyłali więc mówców, którzy twierdzili, Ŝe Alkibiades
powinien jechać i nie zatrzymywać wyprawy, a sąd odbędzie
się w oznaczonym terminie po jego powrocie; chcieli go bowiem
podczas jego nieobecności jeszcze bardziej zniesławić, a dopiero
potem odwołać i sprowadziwszy do Aten postawić przed sądem.
Uchwalono więc, Ŝe Alkibiades ma wyruszyć.
Po tych wypadkach, juŜ w połowie lata, ruszyła wyprawa na
Sycylię. Większość sprzymierzeńców, okręty do transportu
Ŝywności, łodzie i cały materiał wojenny postanowiono zawczasu
zgromadzić na Korkirze; stamtąd mieli wszyscy razem przeprawić
się przez Zatokę Jońską na Przylądek Japigijski. Sami
Ateńczycy i przebywający w Atenach sprzymierzeńcy zeszli
o świcie w umówionym dniu do Pireusu i wsiedli na okręty
przygotowane do drogi. Towarzyszył im do portu róŜnorodny
tłum przebywających w mieście obywateli i cudzoziemców.
Miejscowi odprowadzali swoich bliskich, towarzyszy lub synów,
szli pełni nadziei i smutku zarazem: nadziei, Ŝe zdobędą Sycylię,
smutku, Ŝe nie wiadomo, czy kiedykolwiek jeszcze zobaczą
swych bliskich, wyprawiających się tak daleko.
W chwili, kiedy w obliczu groŜących im niebezpieczeństw
mieli się rozłączyć z najbliŜszymi, groza przedsięwzięcia stanęła
im przed oczami wyraźniej niŜ wówczas, gdy głosowali
za wyprawą; jednakŜe znów nabierali otuchy patrząc na ogrom
potęgi, jaka roztaczała się przed ich oczyma. Obcy zaś i pozostały
tłum przyszedł jakby na widowisko wspaniałe i niewiarygodne.
Bo istotnie z Ŝadnego miasta helleńskiego nie wyru-