Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

wojną! Niech was nie zraŜa bezpośrednie niebezpieczeństwo,
lecz zachęci pragnienie długotrwałego pokoju po tej wojnie.
Pokój bowiem raczej utrwala się przez wojnę, a cofać się
przed nią, Ŝeby mieć spokój, nie jest równie bezpieczne. W zrozumieniu
więc, Ŝe państwo, które narzuciło swą tyranię Helladzie,
jest tyranem w równym stopniu dla wszystkich, Ŝe nad
jednymi panuje, a nad drugimi zamierza panować, wyruszmy
przeciwko niemu, aby je upokorzyć; w ten sposób będziemy
mieli zabezpieczoną przyszłość i oswobodzimy ujarzmionych
obecnie Hellenów.«
Tak przemówili Koryntyjczycy. Lacedemończycy wysłuchawszy
tych wypowiedzi kazali głosować wszystkim obecnym
sprzymierzeńcom po kolei, większym i mniejszym państwom;
większość opowiedziała się za wojną. Wojna więc była uchwalona,
nie byli jednakŜe do niej przygotowani i nie mogli od
razu podjąć działań wojennych. Zadecydowali więc, Ŝe kaŜde
państwo ma bezzwłocznie przygotować wszystko, co potrzebne.
A jednak na tych przygotowaniach minął prawie cały rok, zanim
wpadli do Attyki i jawnie rozpoczęli wojnę.
Tymczasem wysłali Lacedemończycy poselstwa do Ateńczy
ków ze skargami, aby stworzyć dla siebie jak najdogodniejszy
pozór do wojny, w razie gdyby Ateńczycy skargi ich odrzucili.
Najpierw wezwali Lacedemończycy Ateńczyków do
zmazania zbrodni przeciw bogini. Zbrodnia zaś ta przedstawiała
się następująco: śył niegdyś w Atenach Kilon, zwycięzca
w igrzyskach olimpijskich, człowiek moŜny i z dobrej rodziny.
Pojął on za Ŝonę córkę ówczesnego tyrana Megary, Teagenesa.
OtóŜ kiedy Kilon radził się wyroczni, bóg odpowiedział mu,
Ŝeby w dzień największego święta Dzeusa zajął akropole
ateńską *. Kiedy nadeszły święta olimpijskie na Peloponezie,
Kilon, wziąwszy posiłki od Teagenesa i namówiwszy
swych przyjaciół, zajął akropole; uwaŜał bowiem, Ŝe święta
olimpijskie są największymi świętami Dzeusa i Ŝe w pewnej
mierze ma to jakiś związek z nim jako zwycięzcą
olimpijskim. Czy zaś w Attyce albo gdzie indziej jakieś
święto nie nosi nazwy największego święta, nad tym ani