Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

leŜało spodziewać ze względu na brak Ŝywności i niewystarczające
środki obrony u oblęŜonych. Postanowiwszy to zwieźli na
wyspę hoplitów, wybrawszy ich losem ze wszystkich oddziałów:
byli oni kilkakrotnie wymieniani; ostatni oddział, który został
zamknięty przez Ateńczyków, składał się z czterystu dwudziestu
hoplitów nie licząc helotów; dowodził zaś nim Epitadas, syn
Molobrosa.
Demostenes, widząc, Ŝe Lacedemończycy zamierzają atakować
od strony lądu i morza, przygotowywał się równieŜ do
obrony. Pozostawione do swej dyspozycji trójrzędówce kazał
wyciągnąć na ląd w pobliŜu fortyfikacji i otoczyć palisadą. Załogę
uzbroił w słabe tarcze, przewaŜnie z wikliny: nie moŜna było
bowiem na tym pustkowiu dostać broni, a nawet i tę, którą
mieli, wzięli z pirackiego trzydziestowiosłowca messeńskiego
i Ŝaglowca, który się właśnie nawinął. Było tam około czterdziestu
cięŜkozbrojnych Messeńczyków, których Demostenes wcielił
do swoich oddziałów. Większą część swych ludzi, zarówno
uzbrojonych jak nie uzbrojonych, ustawił w części zwróconej
ku lądowi, najlepiej umocnionej zarówno przez fortyfikacje jak
i przez naturalne połoŜenie, z rozkazem odparcia ewentualnych
ataków piechoty nieprzyjacielskiej. Sam zaś wybrał spośród
wszystkich swych ludzi sześćdziesięciu hoplitów i niewielką
liczbę łuczników i wyszedł poza fortyfikacje na wybrzeŜe morskie,
gdzie przede wszystkim spodziewał się lądowania nieprzyjaciół.
Sądził bowiem, Ŝe tam właśnie, w miejscu zwróconym
ku otwartemu morzu, nieprzystępnym i skalistym, nieprzyjaciel
będzie się starał wylądować, gdyŜ fortyfikacje były tam
najsłabsze. Nie umacniali bowiem dokładnie tego miejsca; uwa-
Ŝali, Ŝe na morzu nie ulegną obcym okrętom, a w razie, gdyby
nieprzyjacielowi udało się wylądować, to pozycji tej nie
dałoby się utrzymać. Tutaj więc, nad samym brzegiem morza,
ustawił swych hoplitów, aby — jeśli się uda — udaremnić nieprzyjaciołom
lądowanie, i tak zachęcił Ŝołnierzy:
»MęŜowie, którzy razem ze mną stanęliście w obliczu gro-
Ŝącego niebezpieczeństwa! Niechaj nikt z was w tym cięŜkim
połoŜeniu nie rozwaŜa i nie zastanawia się nad groźną sytua-