Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

które lecąc ze stromego pagórka tym łatwiej do nich z góry
docierały, przeszkadzały sforsować przejście. Cofnęli się więc
z powrotem, by odpocząć. W tej chwili rozległy się grzmoty
i spadł ulewny deszcz, jak to pod jesień często bywa. Ateńczycy
wpadli w jeszcze większe przygnębienie uwaŜając, Ŝe wszystko
sprzysięgło się na ich zgubę. W czasie odpoczynku Gilippos
i Syrakuzańczycy wysłali część wojska, by zagrodzić murem
drogę, którą Ateńczycy nadeszli, ci jednak takŜe wysłali oddział
wojska i przeszkodzili temu. Potem wycofali się w głąb
doliny, by rozbić tam obóz. Nazajutrz ruszyli dalej, Syrakuzańczycy
zaś uderzali na nich okrąŜając ze wszystkich stron i raniąc
wielu; kiedy Ateńczycy nacierali, Syrakuzańczycy cofali
się, kiedy Ateńczycy ustępowali, Syrakuzańczycy atakowali;
przede wszystkim zaś nacierali na ateńską straŜ tylną próbując,
czy się nie uda, zmusiwszy do ucieczki małą część wojska ateńskiego,
wywołać popłochu w całej armii. Ateńczycy przez dłuŜszy
czas stawiali opór, następnie zaś posunąwszy się naprzód
o pięć lub sześć stadiów wypoczywali na równinie; Syrakuzańczycy
równieŜ wycofali się do swego obozu.
Następnej nocy wobec tego, Ŝe stan wojska był zły, Ŝe brak
było potrzebnych rzeczy, a wielu Ŝołnierzy odniosło rany w czasie
licznych ataków nieprzyjacielskich, Nikias i Demostenes postanowili
zapalić jak najwięcej ognisk, a następnie wyruszyć
z wojskiem, ale juŜ nie drogą, którą pierwotnie iść zamierzali,
lecz w stronę morza, w kierunku przeciwnym do drogi strzeŜonej
przez Syrakuzańczyków; droga ta prowadziła nie w stronę
Katany, lecz w innym kierunku, w stronę Kamaryny i Geli
oraz innych miast greckich i barbarzyńskich leŜących w tej
okolicy. Zapaliwszy więc liczne ogniska ruszyli nocą. Wówczas
przydarzyło się im to, co się niekiedy zdarza w kaŜdej armii,
a szczególnie w wielkiej. Ogarnęło ich przeraŜenie i panika,
gdyŜ szli nocą przez kraj wrogi i w niewielkiej odległości od
nieprzyjaciela. Powstało u nich zamieszanie: grupa Nikiasa
trzymała się jeszcze razem i wysunęła się daleko naprzód, grupa
zaś Demostenesa, stanowiąca prawie połowę wojska albo
i więcej, oderwała się od reszty i szła w większym nieładzie.