Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

hoplitów i wzmogli w ogóle czujność. Bali się bowiem rozruchów
we własnym państwie wobec niepomyślnej sytuacji
militarnej; na Sfakterii spotkała ich niespodziewana i ogromna
klęska, Pilos i Kitera znajdowały się w rękach ateńskich,
ze wszystkich stron szła wojna prowadzona w szybkim tempie
i nieobliczalna. Utworzyli więc wbrew swym zwyczajom oddział
jazdy w liczbie czterystu ludzi i oddział łuczników. Nigdy
teŜ jeszcze nie byli tak znuŜeni wojną. Wbrew tradycji wojennej
wplątali się w wojnę morską, i to jeszcze z Ateńczykami,
którzy kaŜdy nie zrealizowany plan uwaŜali za uszczerbek
w stosunku do tego, co zdaniem ich było moŜliwe do osiągnięcia.
Równocześnie liczne i nieoczekiwane ciosy, które spadły
na nich w krótkim okresie czasu, ogromnie ich przeraziły. Ustawicznie
obawiali się takiego nieszczęścia jak na Sfakterii. Nie
mieli juŜ dawnej pewności w działaniach wojennych, na kaŜdym
kroku lękali się fałszywych posunięć i, nie przyzwyczajeni
do niepowodzeń, stracili zaufanie do siebie.
Kiedy Ateńczycy pustoszyli okolice nadmorskie, Lacedemończycy
zachowywali się na ogół biernie; ich załogi w pobliŜu
miejsc lądowania nieprzyjaciół czuły się w tych warunkach
zbyt słabe. Jedna tylko, która broniła okolicy Kotyrty i Afro
dytii, natarłszy na rozproszony tłum lekkozbrojnych Ateńczy
ków zmusiła ich do ucieczki; jednakŜe po zjawieniu się hoplitów
wycofała się z powrotem. Zginęło ich niewielu, a Ateńczycy
zabrawszy broń i postawiwszy pomnik zwycięstwa odpłynęli
na Kiterę. Z Kitery, opłynąwszy przylądek, dotarli do Epidau
ros-Limery i spustoszywszy część terytorium przybyli do Ty
rei, naleŜącej do tak zwanego kraju kinuryjskiego, na granicy
Argolidy i Lakonii. Lacedemończycy zamieszkujący ten kraj oddali
go wypędzonym Ajginetom w nagrodę za przysługi oddane
przez nich podczas trzęsienia ziemi i powstania helotów, jak
równieŜ i dlatego, Ŝe Ajgineci zawsze stali po strome Lacede
monu, mimo Ŝe byli poddanymi ateńskimi.
Na wieść o zbliŜaniu się floty ateńskiej Ajgineci opuszczają
fort, który właśnie budowali na wybrzeŜu morskim, i wycofują
się do połoŜonego na górze miasta, odległego mniej więcej