Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

KSIĘGA TRZECIA
Następnego lata, w porze dojrzewania zboŜa, podjęli Pelo
ponezyjczycy razem ze sprzymierzeńcami wyprawę do Attyki;
dowodził nimi król lacedemoński Archidamos, syn Dzeuksydamosa.
Stanąwszy tam obozem, pustoszyli kraj. Ateńska jazda
według zwyczaju robiła wypady, gdzie się tylko nadarzyła sposobność,
i przeszkadzała licznym oddziałom lekkozbrojnych
oddalać się od obozu i pustoszyć okolice miasta Peloponezyj
czycy przebywali tam, dopóki starczyła im Ŝywność, następnie
wycofali się i kaŜdy wrócił do domu.
Zaraz po najeździe peloponeskim oderwała się od Ateńczy
ków wyspa Lesbos z wyjątkiem miasta Metymny. Lesbijczycy
zamierzali dokonać tego jeszcze przed wojną, lecz Lacedemończycy
nie przyjęli ich wówczas do swego związku. Obecnie byli
zmuszeni oderwać się wcześniej, niŜ pierwotnie planowali.
Chcieli bowiem jeszcze przed powstaniem zamknąć wejście do
portu, zakończyć budowę murów i okrętów i doczekać się łuczników,
zapasów zboŜa i wszystkiego, co miało z Pontu do nich
nadejść. JednakŜe poróŜnieni z nimi Tenedyjczycy, Metymnij
czycy oraz niektórzy obywatele z samej Mityleny, przeciwni
powstaniu proksenosi ateńscy, donoszą Ateńczykom, Ŝe przemocą
przesiedla się mieszkańców wyspy do Mityleny i Ŝe pospiesznie
przygotowuje się powstanie przy pomocy Lacede
mończyków i pobratymczych Beotów; jeŜeli Ateńczycy nie
ubiegną wypadków, stracą Lesbos.