Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

klęski Teraz jednak wystąpiwszy przed Ateńczykami, Alkibiades
przemówił w ten sposób:
»Ateńczycy! NaleŜy mi się dowództwo bardziej niŜ komu innemu
— od tego bowiem muszę zacząć, skoro Nikias mnie zaczepił
— i uwaŜam się za godnego tego urzędu; bo właśnie to,
za co mnie potępiają, przynosi moim przodkom i mnie samemu
sławę, a ojczyźnie poŜytek. Dzięki przepychowi, jaki roztaczałem
na igrzyskach w Olimpii, Hellenowie nabrali przesadnego
wyobraŜenia o potędze naszego państwa, choć przedtem sądzili,
Ŝe zostało ono wojną zrujnowane; wystąpiłem tam mianowicie
z siedmiu zaprzęgami, czego przedtem nie zrobił Ŝaden prywatny
człowiek w Grecji, wziąłem drugą i czwartą nagrodę
i wszystko przygotowałem tak, by było godne odniesionego zwycięstwa.
Takie wystąpienia tradycyjnie przynoszą zaszczyt i ka-
Ŝą wnioskować o potędze. Co się tyczy przepychu, jaki roztaczam
przy choregiach * w mieście czy przy jakiejś innej sposobności,
to zazdrość obywateli jest rzeczą naturalną, jednakŜe jeśli
idzie o obcych, to w ich oczach świadczy on o sile.
Nie jest teŜ bez poŜytku taka lekkomyślność, jeśli ktoś wydając
pieniądze przynosi korzyść nie tylko sobie, lecz i państwu;
nie ma teŜ w tym Ŝadnej niesprawiedliwości, jeśli
taki człowiek jest dumny i wyobraŜa sobie, Ŝe nie jest równy
innym, skoro takŜe człowiek nieszczęśliwy nie moŜe z nikim
dzielić swego losu. Jak godzimy się z tym, Ŝe w nieszczęściu
nikt na nas nie zwraca uwagi, tak samo musimy się z tym pogodzić,
Ŝe szczęśliwi spoglądają na innych z wysoka; w przeciwnym
wypadku naleŜałoby pozwolić innym na to samo, czego
się Ŝąda dla siebie. Wiem, Ŝe ci, co się wyróŜnili jakąś świetnością,
za Ŝycia najbardziej byli nie lubiani przez równych sobie,
a zresztą teŜ przez innych współczesnych; jednakŜe w późniejszych
pokoleniach zawsze znajdowali się ludzie, którzy
chcieli uchodzić, choćby nawet niezgodnie z prawdą, za ich
potomków; ojczyzna, z której pochodzili, Ŝyła ich sławą i nie
uwaŜała tych ludzi za obcych i potępienia godnych, lecz za
swoich, a ich czyny miała za piękne. Ja takŜe do tego zmierzam
i dlatego nadaję rozgłos memu prywatnemu Ŝyciu; zastanówcie