Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

przez posterunki nieprzyjacielskie uszli w nocy pierwszą lepszą
drogą.
Nikias dopiero z nastaniem dnia poprowadził wojsko dalej.
Syrakuzańczycy i ich sprzymierzeńcy w ten sam sposób co
poprzednio nękali ich raŜąc strzałami i oszczepami. Ateńczycy
śpieszyli nad rzekę Assinaros, by ujść przed naporem zewsząd
atakującej jazdy i pozostałego wojska nieprzyjacielskiego; sądzili,
Ŝe nacisk ten osłabnie, kiedy się przeprawią przez rzekę.
Byli wyczerpani i spragnieni. Dotarłszy do rzeki, w zupełnym
juŜ zamieszaniu rzucają się w jej nurty: kaŜdy chciał pierwszy
przedostać się na drugą stronę, a napór nieprzyjaciół utrudniał
przeprawę. Zmuszeni gromadnie przeprawić się przez rzekę,
wpadli na siebie i tratowali się wzajemnie; jedni ginęli od
razu wpadając na włócznie, innych, którzy zaplątali się
w sprzęt, porywał prąd wody. Syrakuzańczycy przeszedłszy
tymczasem na drugi stromy brzeg rzeki razili z góry Ateńczyków;
spragnieni pili oni wodę, stojąc bezładnie w głębokim ło-
Ŝysku rzeki. Peloponezyjczycy zszedłszy w końcu za nimi do
rzeki wielu zabili; woda od razu się zmąciła, ale choć zmieszana
była z krwią i mułem, Ateńczycy ją pili, a o dostęp do niej
wielu nawet walczyło.
W końcu w rzece piętrzyły się zwały trupów. Armia uległa
zagładzie, część jej zginęła w rzece, część, która próbowała
ucieczki — z rąk jazdy nieprzyjacielskiej. Nikias poddał się
Gilipposowi i mając do niego więcej zaufania niŜ do Syrakuzańczyków
oświadczył, Ŝe Gilippos i Lacedemończycy mogą
z nim począć co zechcą, byleby zaprzestali masakry wojska.
Wtedy juŜ Gilippos kazał wszystkich brać Ŝywcem. Istotnie teŜ
całą resztę, z wyjątkiem sporej grupy zatrzymanej po kryjomu
przez Ŝołnierzy, wzięto do niewoli; wysłano równieŜ pościg
i schwytano ów oddział trzystu, który uciekł w nocy posterunkom
syrakuzańskim. Liczba wojska oficjalnie wziętego do niewoli
była więc niewielka, wielka natomiast była liczba jeńców
zabranych prywatnie. Zapełniła się nimi cała Sycylia, gdyŜ
Przeciwnie niŜ grupa Demostenesa wzięci zostali bez formalnej
kapitulacji. Niemało teŜ Ateńczyków zginęło, była to bowiem