Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

tęga i jeśli wreszcie nie ma Ŝadnego uzasadnionego powodu do
oderwania się. Tak jednak nie jest między nami a Ateńczykami.
Niechaj teŜ nikt nas źle nie sądzi z tej racji, Ŝe dobrze traktowani
przez Ateńczyków w czasie pokoju opuszczamy ich obecnie
w chwili niebezpieczeństwa.
»Prosząc o przyjęcie nas do przymierza najpierw powiemy
o zasadzie sprawiedliwości i uczciwości, gdyŜ wiemy, Ŝe ani
między jednostkami nie moŜe istnieć trwała przyjaźń, ani między
państwami trwały związek, jeŜeli obie strony nie uwaŜają
się za uczciwe i w ogóle nie mają podobnego charakteru; róŜnica
bowiem w poglądach wpływa równieŜ na odmienne postępowanie.
Przymierze nasze z Ateńczykami trwa od chwili, kiedy
po waszym wycofaniu się z wojny przeciwko Persom Ateńczycy
pozostali, Ŝeby dzieło doprowadzić do końca. Sprzymierzyliśmy
się zaś nie z Ateńczykami, w celu ujarzmienia Hellenów,
lecz z Hellenami, w celu wyzwolenia ich od panowania
perskiego. Dopóki Ateńczycy traktowali nas jak równych sobie,
chętnie szliśmy za nimi; kiedy jednak zobaczyliśmy, Ŝe zaniechali
walki z Persami, a zaczynają ujarzmiać własnych sprzymierzeńców,
wtedy juŜ nie czuliśmy się bezpieczni. Prócz nas
i Chiotów Ateńczycy ujarzmili wszystkich sprzymierzeńców,
którzy nie potrafili porozumieć się celem wspólnej obrony, my
zaś, zachowując niepodległość i wolność moŜe tylko z nazwy,
braliśmy udział we wspólnych z Ateńczykami wyprawach. Ale
nie mieliśmy juŜ zaufania do wodzów ateńskich patrząc na
groźne przykłady: nie było bowiem rzeczą prawdopodobną, by
i nas nie ujarzmiono, jeśliby się nadarzyła sposobność, tak samo
jak tych sprzymierzeńców, z którymi wtedy jednocześnie
układ zawarto.
»Gdybyśmy jeszcze wszyscy byli niepodlegli, byłaby większa
pewność, Ŝe nie wystąpią przeciwko nam. Ale po ujarzmieniu
większości jeszcze tylko nas traktowali na równi. Nic dziwnego,
Ŝe niechętnie patrzyli na nasze wyjątkowe stanowisko, tym bardziej
Ŝe potęga ich stale wzrastała w tym samym stopniu co
nasze osamotnienie. Wzajemny zaś lęk jest jedynym pewnym zabezpieczeniem
przymierza; ten bowiem, kto chce je porzucić,