Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

jąca bezpieczeństwo — to liczna armia, podporządkowana jednolitej
dyscyplinie.
Tak przemówił Archidamos i rozwiązał zebranie. Następnie
wysłał do Aten Spartanina Melezypa, syna Diakrytosa, by spróbować,
czy Atenczycy widząc Peloponezyjczyków juŜ w marszu
nie okaŜą się bardziej ustępliwi. Ci jednak nie wpuścili go ani
do miasta, ani przed zgromadzenie; juŜ przedtem bowiem przeszedł
wniosek Peryklesa, Ŝe nie naleŜy przyjmować poselstwa
od Lacedemończyków, o ile wyruszą w pole. Odprawiają go więc
nie wysłuchawszy; kaŜą mu jeszcze tego samego dnia opuścić
granice państwa i oświadczają, Ŝe jeśli Lacedemończycy chcą
w przyszłości przysyłać posłów, to niechaj najpierw wycofają
się do swego kraju. Dają mu eskortę, Ŝeby nie mógł się z nikim
porozumieć. Melezyp w chwili przekraczania granicy powiedział:
„Dzień ten będzie początkiem wielkich nieszczęść dla
Hellenów". Za jego powrotem do obozu Archidamos doszedł
do przekonania, Ŝe Atenczycy w niczym nie ustąpią; zwinął
więc obóz i ruszył przeciw Attyce. Beoci dostarczyli Peloponezyjczykom
na wspólną wyprawę przypadający na nich kontyngent
wojskowy oraz jazdę; reszta ich wojska wpadłszy do
kraju platejskiego pustoszyła go.
Kiedy wojska peloponeskie zbierały się na istmie lub były
jeszcze w drodze przed inwazją na Attykę, Perykles, syn Ksantypposa,
jeden z dziesięciu strategów ateńskich, przewidywał
juŜ najazd. Równocześnie podejrzewał, Ŝe Archidamos jako
jego przyjaciel moŜe umyślnie oszczędzać jego posiadłości i nie
niszczyć ich, albo moŜe się to stać na rozkaz Lacedemończyków
pragnących zdyskredytować go w oczach własnego społeczeństwa,
podobnie jak przedtem z jego powodu domagali się wygnania
świętokradców. Wobec tego oświadczył Ateńczykom na
zgromadzeniu, Ŝe Archidamos jest wprawdzie jego przyjacielem,
lecz Ŝe fakt ten nie moŜe sprzeciwiać się interesom państwa;
jeŜeli nieprzyjaciele nie zniszczą jego posiadłości i domów tak
samo jak wszystkich innych, odda je na własność publiczną,
aby Ŝadne podejrzenie z tego powodu na nim nie ciąŜyło. Powtarzał
równieŜ swe rady będące obecnie na czasie: Ŝe powinni