Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

tylko odwaŜą się na pierwszy krok, takŜe niewtajemniczeni,
posiadając broń, dołączą się do nich, by razem odzyskać wolność.
Kiedy nadeszło święto, Hippias razem ze swoją straŜą przyboczną
zajmował się poza miastem na tak zwanym Keramejku
* organizacją uroczystego pochodu. Harmodios zaś i Arystogejton,
uzbrojeni w sztylety, zbliŜyli się, Ŝeby dokonać zamachu.
Lecz kiedy ujrzeli jednego ze spiskowców rozmawiającego
przyjaźnie z Hippiasem, do którego kaŜdy miał łatwy dostęp —
zlękli się, Ŝe zostali zdradzeni i Ŝe lada chwila zostaną pojmani.
Chcąc więc, jeśli się uda, zemścić się przedtem na człowieku,
który im ból zadał i przez którego naraŜali się na to niebezpieczeństwo,
ruszyli przez bramę z powrotem do miasta i napotkali
Hipparcha koło miejsca zwanego Leokorion. Na nic nie
zwaŜając, obaj, jeden powodowany zazdrością, drugi poczuciem
doznanej obelgi, w najwyŜszym podnieceniu go dopadają, zadają
mu cios i zabijają. Gdy zbiegł się tłum ludzi, Arystogejtonowi
udało się w pierwszej chwili umknąć przed straŜą, później
go jednak ujęto i zamęczono. Harmodios zginął na miejscu.
Kiedy doniesiono o tym Hippiasowi na Keramejku, nie udał
się on od razu na miejsce wypadku, lecz skierował się w stronę
hoplitów, którzy mieli wziąć udział w procesji i stali zbyt daleko,
by mogli zmiarkować, co się stało. Tu z miną obojętną,
aby nikt się nie mógł niczego domyślić, kazał im się ustawić bez
broni na wskazanym przez siebie miejscu. Hoplici wykonali
rozkaz w przekonaniu, Ŝe Hippias zamierza wygłosić do nich
jakieś przemówienie. On zaś poleciwszy swej straŜy przybocznej
usunąć broń, od razu wybrał z tłumu ludzi sobie podejrzanych
i wszystkich tych, przy których znaleziono sztylet; przy
procesjach występowano bowiem według zwyczaju jedynie
z tarczą i włócznią.
W ten sposób udręka miłosna stała się początkiem zamachu,
a nagły strach spowodował nieobliczalną śmiałość Harmodiosa
i Arystogejtona. Po tym wypadku tyrania stała się dla Ateń
czyków uciąŜliwsza, a Hippias, bardziej juŜ zastraszony, skazywał
na śmierć wielu obywateli; równocześnie szukał oparcia