Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

KSIĘGA DRUGA
Od tej chwili zaczyna się juŜ wojna między Ateńczykami
i Peloponezyjczykami oraz sprzymierzeńcami obu stron, podczas
której nie utrzymywano wzajemnych stosunków, chyba za
pośrednictwem heroldów. Od pierwszych działań wojennych
prowadzono ją bez przerwy. W moim opisie wypadki biegną po
kolei według pory letniej i zimowej.
Tylko przez czternaście lat utrzymał się trzydziestoletni
układ pokojowy zawarty po zdobyciu Eubei. W piętnastym roku
od zawarcia układu, w czterdziestym ósmym kapłaństwa Chryzydy
w Argos, kiedy eforem w Sparcie był Ajnezjas, a archontowi
ateńskiemu, Pitodorowi, pozostawało dwa miesiące do końca
kadencji urzędowej, w szóstym miesiącu po bitwie pod Potidają
*, z początkiem wiosny, Tebańczycy w sile nieco większej
niŜ trzystu ludzi pod dowództwem beotarchów *: Pitangelosa,
syna Filejdesa, i Diemporosa, syna Onetorydesa, w pierwszych
godzinach nocnych wkroczyli zbrojnie do beockiego miasta Piątej,
sprzymierzonego z Atenami. Sprowadzili ich i otwarli bramy
Platejczyk Nauklejdes i jego zwolennicy pragnąc usunąć
swoich przeciwników politycznych, objąć władzę i Plateje przyłączyć
do Beocji. Uczynili to za pośrednictwem Eurymacha,
syna Leontiadesa, bardzo wpływowego obywatela tebańskiego.
Tebańczycy bowiem w przewidywaniu zbliŜającej się wojny
chcieli zawczasu zająć Plateje, z którymi mieli stale nieporozumienia
jeszcze w czasie pokoju. Udało im się podstępnie wedrzeć