Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

szy Libijczyków popłynęli stamtąd do Neapolu, faktorii kartagińskiej,
odległej od Sycylii co najmniej o dwa dni i jedną noc
Ŝeglugi. Stamtąd przeprawili się do Selinuntu. Zaraz po ich
przybyciu Syrakuzańczycy zaczęli przygotowywać przeciw
Ateńczykom nowy atak na lądzie i na morzu. Wodzowie ateńscy
widząc, Ŝe nieprzyjaciel dostał świeŜe posiłki, a sytuacja
ich wojska nie tylko się nie polepsza, ale z dnia na dzień —
przede wszystkim wskutek chorób dręczących wojsko — pod
kaŜdym względem się pogarsza, zaczęli Ŝałować, Ŝe wcześniej
nie odpłynęli. JuŜ i Nikias sprzeciwiał się mniej niŜ poprzednio,
a nalegał jedynie na zachowanie tajemnicy odwrotu, zapowiedzieli
więc całej armii w jak największej tajemnicy odjazd i kazali
czekać w pogotowiu na umówione hasło. Kiedy juŜ wszystko
było gotowe do odjazdu, nastąpiło zaćmienie księŜyca *, który
właśnie był w pełni. Zastraszona większość Ateńczyków za-
Ŝądała od wodzów wstrzymania odjazdu; Nikias, który teŜ nazbyt
powodował się wiarą w niezwykłe znaki i tym podobne
zjawiska, oświadczył wręcz, Ŝe nie będzie się nawet nad tym
naradzał i Ŝe nie ruszy przed upływem dwudziestu siedmiu dni,
taki bowiem termin podawali wróŜbici. Z tego powodu Ateńczycy
odłoŜyli odjazd i pozostali pod Syrakuzami.
Syrakuzańczycy, powiadomieni o tym, jeszcze mocniej postanowili
nie wypuszczać Ateńczyków w mniemaniu, Ŝe swym
zamierzonym wyjazdem sami dali oni wyraz swej niŜszości na
lądzie i na morzu. Równocześnie nie chcieli dopuścić do tego,
Ŝeby Ateńczycy usadowili się w jakimś innym punkcie Sycylii,
gdzie trudniej byłoby ich pokonać; pragnęli raczej jak najszybciej
zmusić ich do przyjęcia bitwy morskiej w miejscu dla siebie
najdogodniejszym. Obsadzili więc okręty załogą i dopóty
przeprowadzali ćwiczenia, dopóki nie uznali ich za wystarczające.
Skoro zaś nadeszła odpowiednia chwila, w przededniu
bitwy morskiej uderzyli na fortyfikacje ateńskie. Kiedy przeciwko
nim wyszły przez rozmaite bramy obozu niewielkie oddziały
hoplitów i jazdy, pewną ich część odcięli i zmusiwszy do
ucieczki ścigali; wobec tego, Ŝe przejście było ciasne, Ateńczycy
stracili siedemdziesiąt koni i pewną niewielką liczbę hoplitów.