Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

ła z dawnego przymierza ateńsko-tessalskiego. Z pomocą przybyli
wówczas Larysyjczycy, Farsalijczycy, Parazyjczycy, Krań
nończycy, Pejrazyjczycy, Girtończycy i Ferajczycy. Dowodzili
zaś Larysyjczykami Polimedes i Aristonus z Larysy, kaŜdy
z innego stronnictwa, Farsalijczykami zaś Menon; takŜe kontyngenty
z innych miast miały własnych dowódców.
Wobec tego, Ŝe Ateńczycy nie wychodzili do bitwy, Peloponezyjczycy
zwinęli obóz spod Acharn i pustoszyli niektóre inne
gminy leŜące między górami Parnes i Brylessos. W tym to
czasie Ateńczycy wysłali owych sto okrętów, które przygotowywali,
z zadaniem opłynięcia Peloponezu. Załoga ich składała
się z tysiąca hoplitów i czterystu łuczników; dowództwo
sprawowali Karkinos, syn Ksenotymosa, Proteas, syn Epiklesa,
i Sokrates, syn Antygenesa. W takiej więc sile opływali Peloponez.
Peloponezyjczycy zaś, zabawiwszy w Attyce, dopóki im
starczyło Ŝywności, powrócili do Beocji inną drogą, niŜ przyszli;
mijając zaś Oropos spustoszyli kraj zwany Pejraickim, zamieszkiwany
przez Oropijczyków, poddanych ateńskich. Przybywszy
na Peloponez rozeszli się kaŜdy do swego miasta.
Po ich odejściu Ateńczycy ustanowili straŜe, które miały czuwać
zarówno na lądzie jak i na morzu przez cały czas trwania
wojny. Postanowili odłoŜyć tysiąc talentów z pieniędzy znajdujących
się na akropoli i tylko pozostałą sumę przeznaczyć
na wydatki wojenne; uchwalili teŜ karę śmierci dla tego, kto by
postawił wniosek albo głosował za tym, Ŝeby odłoŜoną sumę
wydać na inny cel niŜ na obronę miasta, gdyby flota nieprzyjacielska
płynęła przeciw Atenom i zachodziła konieczność
obrony. W tej samej myśli uchwalono równieŜ spośród najlepszych
okrętów wyłączać rokrocznie sto razem z trierarchami
*; okrętów tych miano uŜyć podobnie jak i pieniędzy odłoŜonych
ze skarbca jedynie w razie groŜącego niebezpieczeństwa.
Ci zaś Ateńczycy, którzy płynęli na stu okrętach dokoła Peloponezu,
towarzyszący im Korkirejczycy w sile pięćdziesięciu
okrętów oraz inni spośród tamtejszych sprzymierzeńców pustoszyli
półwysep. Wylądowawszy koło Metony Lakońskiej, zaatakowali
mury miasta, które były słabe i pozbawione załogi.