Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

teje bez wydatków i regularnego oblęŜenia. Znosząc więc wiązki
chrustu, zarzucali nimi przestrzeń między wałem a murem.
Zapełniwszy ją szybko, gdyŜ wielu ich pracowało, rzucali wiązki
takŜe do środka miasta, jak daleko tylko mogli dosięgnąć z wy-
Ŝej połoŜonych miejsc. Rzuciwszy zaś na wiązki siarkę i smołę
podpalili je. Powstał wówczas tak wielki poŜar, jakiego jeszcze
nigdy przedtem nie wznieciła ręka ludzka; zdarzały się
wprawdzie wielkie poŜary w lasach górskich, ale powstawały
same przez się, wskutek wiatru, który tarł gałęzie drzew o siebie.
Ten zaś poŜar był olbrzymi i omal Ŝe nie doprowadził do
zguby Platejczyków, którzy uniknęli innych niebezpieczeństw.
Wewnątrz miasta nie moŜna było bowiem zbliŜyć się do wielu
płonących miejsc; gdyby był jeszcze zerwał się wiatr, który by
płomienie przeniósł dalej, na co liczyli przeciwnicy, Platej
czycy nie byliby wyszli cało. Stało się jednak inaczej: lunął
podobno rzęsisty deszcz i wśród grzmotów zaŜegnał niebezpieczeństwo.
Peloponezyjczycy zaś, kiedy i ten plan spełzł na niczym,
odeszli spod Platej z większą częścią armii. Na miejscu pozostawili
tylko niewielką część wojska i zamknęli miasto dokoła
murem, podzieliwszy oblegany teren między poszczególne kontyngenty
państw peloponeskich; po wewnętrznej i zewnętrznej
stronie muru przebiegał rów, który powstał przy wyrobie cegieł.
Kiedy zaś o wschodzie Arktura * wykonano całą pracę,
Peloponezyjczycy obsadziwszy załogą połowę muru — obsadę
drugiej połowy stanowili Tebańczycy — wycofali się z resztą
wojska i kaŜdy udał się do swego miasta. Platejczycy zaś juŜ
przedtem przewieźli do Aten wszystkie dzieci, kobiety, starców
i jednostki nie nadające się do walki; w oblęŜonym mieście zostało
tylko czterystu Platejczyków, osiemdziesięciu Ateńczyków
i sto dziesięć kobiet, które przyrządzały strawę. Taka
była ogólna liczba wszystkich obecnych w mieście na początku
oblęŜenia; ponadto nie było w obrębie murów nikogo, ani wolnego
obywatela, ani niewolnika. W ten sposób zamknięto Plateje.
Tego samego lata, równocześnie z wyprawą peloponeską
przeciw Piątej om, wysłali Ateńczycy dwa tysiące własnych