Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

Ateńczycy walczący na Sycylii dokonali tej samej zimy najazdu
od strony morza koło Himery, podczas gdy Sycylijczycy
wpadli równocześnie na pograniczne terytorium Himery w głębi
lądu. Wyprawili się teŜ Ateńczycy przeciw Wyspom Eolskim.
Wycofawszy się do Region, zastają tam stratega ateńskiego Pitodora,
syna Izolochosa, który przybył, Ŝeby przejąć od Lachesa
komendę nad jego okrętami. Mianowicie sprzymierzeńcy sycylijscy
wysławszy okręt do Aten skłonili Ateńczyków do udzielenia
im wydatniejszej pomocy morskiej: na lądzie bowiem
Syrakuzańczycy byli panami, na morzu zaś niewielka flota
miała nad nimi przewagę; toteŜ zbroili się zbierając okręty,
Ŝeby temu kres połoŜyć. Ateńczycy obsadzili załogą czternaście
okrętów, aby je wysłać na pomoc; uwaŜali bowiem, Ŝe w ten
sposób szybciej się wojna skończy, a równieŜ marynarze ateńscy
nabiorą wprawy. Pitodora więc wysłali naprzód z niewielką
flotyllą; inni dwaj wodzowie, Sofokles, syn Sostratydesa *,
i Eurymedont, syn Tuklesa, mieli popłynąć później z większą
flotą. Pitodoros objąwszy komendę nad okrętami Lachesa wyprawił
się z końcem zimy przeciw fortecy Lokrow, którą przedtem
zdobył juŜ Laches; lecz pokonany w bitwie przez Lokrow
wycofał się.
Na przedwiośniu nastąpił wybuch Etny *, podobnie jak to się
juŜ zdarzyło dawniej. Zniszczył on część kraju Katanejczyków,
mieszkających u podnóŜa tej największej góry na Sycylii. Opowiadają,
Ŝe wybuch ten nastąpił w pięćdziesiąt lat po pierwszym;
w ogóle zaś trzy były wybuchy Etny od czasu, kiedy
Hellenowie mieszkają na Sycylii. Takie były wypadki tej zimy
i tak skończył się szósty rok tej wojny, opisanej przez Tu
kidydesa.