Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

të quhet miti i veprimit të papërfunduar, moskryerje e detyruar e diçkaje nën
dhunën e një vullneti të epërm. Sizifi nuk ka më tepër vese se Zeusi. Zeusi
është kryeperëndi, i pavdekshëm, Sizifi, princ i Korintit, i vdekshëm. Zeusi
mbretëron qiellin, tokën, ujërat dhe nëntokën, jetën dhe vdekjen. Principata
e Sizifit është e vogël. Zeusi dhunon perëndi dhe njerëz. Sizifi nuk mund të
arrijë dot te perënditë. Edhe nga këto që thamë, kuptohet se Sizifi nuk mund
të jetë i lumtur. Ai ndjehet i fyer dhe i poshtëruar, i nënshtruar e pa
personalitet, një i tepërt që nuk sjell dobi as i gjallë e as i vdekur. Ai nuk
është absurd sepse në këtë rast do të pranonim që absurditeti lind nga
kotësia. Kështu do ta thjeshtonim së tepërmi problemin. Këtu kemi një lojë
me mashtrimin, të cilin Kamy-ja e përdor për të na mbushur mendjen se një
teori mund të qëndrojë më këmbë edhe duke sjellë argumente anësore nga
një mit.
2007
*Citime nga libri "Miti i Sizifit" i Alber Kamy-së, përkthyer nga frëngjishtja prej
Petrit Sinanit, botim i vitit 1992, Tiranë, shtypshkronja A.Z.Çajupi
1- Sipas mitit, vajza u grabit me urdhër të Zeusit, ose nga vetë Zeusi, i cili edhe e
fshehu diku duke e mbërthyer. Sizifi nuk e tregoi këtë fakt ngaqë i dhimbsej babai
apo vajza, por që të përfitonte, duke spiunuar kryeperëndinë.
99