Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

nëpër plazh, emocion, hezitim i përjetshëm, rrogë shtetërore, fill i tendosur
mendimi, gangrenë shpirti, coca – cola, pagan, syze miopësh, portokall,
asocial, minotaur, pikatore, Manjola Kobes, poezi për harresën, inteligjencë
matematike, trimëri, ndytësirë, dialekt, paçamur, kafkë, papirus, pergamenë,
polesterol, çirrje, pantallona, manjak me thikë në dorë, depresion ose frikë
për të dashuruar, impersistence.
Historia e dy M-ve
Maçoku mbeti me një vesh. Macja ia këputi në dyluftim e sipër.Maçoku po
qante se nuk kishte se si ta lëpinte plagën. Pastaj macja iu afrua dhe ia lëpiu
plagën me kujdes. Maçoku filloi ta ledhatonte macen në vende akoma të
ndaluara. Atëherë macja u nevrikos e ia këputi edhe veshin tjetër. Maçoku
filloi të qante plot dënesë më fort se më parë. Përsëri macja iu afrua dhe
filloi t’ia lëpinte edhe plagën tjetër. Përsëri maçoku filloi ta ledhatonte në
vende akoma të ndaluara dhe gjeografikisht ende të pazbuluara. Çuditërisht
macja nuk reagoi më. “Kështu e paska hera e parë” – mendoi maçoku për
një çast, dhe filloi zbulimet e reja gjeografike.
Ditë e përhimtë
Një ditë po shëtisja qetë – qetë përgjatë bulevardit. S’po mendoja për asgjë.
Dhe kjo më bënte të ndihesha mirë. Ajri i freskët i fund’dhjetorit m’i
ngacmonte kënaqshëm mushkëritë. Po sodisja me endje faqet e skuqura nga
të ftohtët, të një bjondine flokëdrejtë e cila për një çast kujtoi se isha i
dashuri që ishte vonuar në takim. Iu afrova dhe pashë se si i ndryshoi
gjendja fëminore që ish krijuar. Faqet vazhdonte t’i kishte të skuqura. I
thashë se mund të bëja rolin e figurantit derisa të vinte protagonisti. Më
buzëqeshi, i buzëqesha. Pastaj më tha:
- I don’t understand.
Në çast m’u shua respekti për anglishtfolësit. E përshëndeta duke i thënë
“Ciao”. Dhjetë metra më andej vura re se po më shikonte një tip i vrazhdë i
cili po afrohej drejt meje, natyrisht dhe unë po afrohesha drejt tij. Thashë
me vete mos ishte “protagonisti”.
“Varja, – thashë – s’po ia heq as unë shikimin!” Ai shiko unë shiko. Më
dukej vetja si në një duel mes kaubojsash të Far West – it. Gjersa u afruam
turi më turi. Më pa nga koka gjer në fund të këmbëve. Aty u ndal. Pastaj më
pyeti egër:
- Sa e keni numrin e këmbës?
Fjalët u përsëritën disa herë në kokën time, por nuk i kuptova!
328