Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

eshtrat ilirikë fosilizohen në kristal
s’duhen shkenca as akademi për t’i parë
frymojnë frymën e të parëve, nderin e baballarëve
a nuk është ironike ti shtypës, thundërzi
gjakatar i un-it tim, ti shpirtzi
tankset e topat tu qysh në uzinat “bekuar”
nga misionarët spërkatur me hijeshi,
fort mirë besa, sa mrekulli
ndërsa grykëhollën time paskan “mallkuar”
sa të çuditshëm shërbëtorë perëndie, ata sojlinj!
Dhe shih muret e kullave - kanavac qëndrese
façadat e kësaj dite art i kulluar janë, barbar
e sheh pra - art i brushave të Diellit
mëngjesor, i kësaj përflakjeje
art i rilindjes, i qëndresës, i besës dhënë nënëlokes
për qumështin, për djepin, për ninulën… për tokën
ku kam lindur dhe do mbroj nderin të shuhem -
besë qe e njeh gjithë bota, gjithë kontinentet
anembanë të gjithë mbretërit, e ti barbar s’deshe
por do ta njohësh sot, të betohem në këtë ditëbardhë
të mëdhenj e të vegjël do i kesh
si për t’u bindur se ç’rrisin djepat shqiptarë;
ke parë çerdhe shqiponjash ndonjëherë, barbar?
Do i shohësh sot… ja Mic Sokolat
nëpër istikame gjithkah do i kesh, besëlidhur
mes këngësh, mes zjarresh, mes tytash
me dhëmbë plumbat t’i ndalin, flijohen
bëhen një me dheun, prapë i mprehtë
është, vigjëlim shqipesh është, frëngjive shekullore
në logje mejdani, në fushëbetejë
kolona cep më cep Iliridës, krenari arbërore
– dhe dëgjo, ti vrasës karpatesh, dëgjo,
do kthehem në çelik sot, do shkrijë shkëmb
të të përpijë toka, të të dridhet nën këmbë
xhamadanin do bëjë parzmore titaniumi,
dhëmbët plumba argjendi, projektilë termosenzorë
ndoshta, të të ndjekin për majëtyte
të të ngulen në bebzë, as dhe një t’mos shkojë huç
vargonjtë do i këpus copë-copë njëherë e përgjithmonë!
216
VIII.
Eh, ju mjeranë,
ju vrastarë, si nuk e shihni fundin