Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

një brinjë. Kur martohesh thyhen shumë gjëra. Largohesh nga miqtë, nga
shokët dhe shoqet, nga të afërmit, nga njerëzit e tu që i do fort. Martohesh
dhe çuditërisht mbetesh krejt vetëm. Kodra nuk mund të largohet nga shokët
dhe shoqet. Kodra nuk mund të pranojë të mbetet vetëm. Gjatë jetës sime
kam pasur plotë goca të reja. Kam shëtitur në Paris dhe Londër, në Romë
dhe Milano, në Amerikë, kudo dhe ju me thoni të martohem ! Nuk është e
mundur, kupton apo jo? Për këtë arsye nuk jam martuar. Shumë shokë me
kanë thënë : ke bërë shumë mirë Ibrahin që nuk je martuar! Të tjerët më
thonë të kundërtën. Unë vetë them se kam shpëtuar. Kam bërë mirë që s’u
kam hyrë telasheve të martesës. Merreni me mend sot në Milano ka 754
mijë divorce, çka do të thotë se në katër familje një shkatërrohet. E kupton
çdo të thotë kjo? Atëherë pse të martohesha? Që të ndahesha përsëri! Gruaja
ka luftuar dhe lufton për të fituar lirinë e saj. OK! Po unë pse duhet të
humbas lirinë time?! Sot punët e familjes kanë rënë shumë poshtë e unë
këto gjëra s’i duroj. Kur shkova në Ishëm, shumë njerëz me pyesnin të
habitur : « Si nuk je martuar, bre zotëri Ibrahim?». Ndërsa bisedonim këto
gjëra, një grup fëmijësh kalojnë të gëzuar, gjithë vrap para nesh. Dikush me
tha : »Zotëri Kodra, ju s’keni as fëmijë ». Atëherë unë e kundërshtova.
« Kam. Ja, këta janë fëmijët e mi » (qanë).
Dhe pyetja e dytë : « A keni frikë nga vdekja?».
Kodra : «E çfarë frike të kem nga vdekja, kur njeriu vdes sapo lind. S’kam
frikë. E kam thënë shpesh dhe kjo është filozofia ime. Jeta ime fillon sot.
Edhe nesër do të jetë sot, edhe pasnesër do të jetë sot, vazhdimisht. Miqve,
shokëve, gazetarëve, kritikëve e shumë të tjerëve që me kanë bërë të njëjtën
pyetje, unë u jam përgjigjur : jeta ime fillon sot !
Rikthimi në Shqipëri
I kthehemi edhe për një çast librit «Kujtime» të Ibrahim Kodrës. Ndalemi
pikërisht në faqen 68 të saj. Lexojmë tekstin me titull «Rikthimi në
Shqipëri». Kodra aty thotë kështu : »Siç kam pasur rast të rrëfej, gjatë gjithë
atyre viteve në Shqipëri kam ardhur vetëm dy herë. Më 1942 dhe më 1973.
Por kanë qenë raste disi të veçanta : të parën herë erdha gjatë luftës,
asokohe kur Shqipëria ndodhej nën pushtimin e Italisë, dhe herën e dytë
gjatë viteve të diktaturës komuniste të Enver Hoxhës. Pra, ishin çaste dhe
periudha në të cilat nuk mund të qarkullohej lirisht. Po ndërkohë Historia ia
ndërroi krejtësisht fytyrën Evropës sonë e më në fund kombi i vogël
shqiptar arriti të fitonte demokracinë. Ka qenë, pra them, një kënaqësi e
madhe, që në prill të vitit 1996 pranova ftesën e Presidentit Sali Berisha për
të bërë një udhëtim njëjavor në Shqipëri. Dhe kështu nga data 20-27 prill të
vitit 1996 kalova një javë në Shqipëri, plot ngarkesa, për të bërë një shëtitje
të detyruar, të lodhshme po të kënaqshme i shoqëruar nga bashkëpunëtori
dhe miku im Demetrio Patituçi. Nuk mund ta fsheh kënaqësinë kur mora
446