Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Të falenderoj, O Zot, për bukën e përditshme që na dhe kësaj jete e bëre që
unë dhe ai njëlloj të dëgjojmë nga njeri - tjetri tërë begatinë e Danubit Blu,
luajtur veç me tri harmonika!
Vetëm se, ah, Zoti im, unë dhe ai, marrosur gjer në vdekje për ta siguruar
atë bukë, aqsa Eminesku shkoi më parë.
Nëntor 1997. Nëntor 2005.
* Z. Zoi Koroveshi, ish - student shqiptar në Rumani, më ka treguar atë që ai e quan
historia e vërtetë e vdekjes së poetit të shquar Mihai Eminesku, histori për të cilën
kujtesa shtetërore nuk u bë e gjallë, porqë njihej kështu në rrethet elitare të shoqërisë
rumune edhe në mesin e shekullit XX: Mihai Eminesku vdiq në qershor 1887 në një
manastir në veri të vendit ku qe mbyllur me të çmendur të tjerë. Një zonjë shkon për
ta takuar, por ai nuk e dinte më kush qe ajo. Zonja që qan e lut çfarë dëshiron ndonjë
gjë për t’ia sjellë. Ai i kërkon një bukë të ngrohtë, që të nxjerrë avull. Ajo zbret në
fshat dhe kthehet me bukën e porsapjekur. Turma e të çmendurve don bukën e
ngrohtë, që ai nuk e lëshon duke e shtrënguar në kraharor. Poeti kombëtar rumun
masakrohet nga goditjet me gurë të turmës me të çmendur manastiri. Kjo tablo
prehistorike që inxhinieri i naftës z. Zoi Koroveshi ma rrëfeu me sy të përlotur ka
tronditur shpirtin tim për çerek shekulli e sot e gjithë ditën.
Dhe shkrimtari Dionis Bubani mbrojti versionin zyrtar, kur i kërkova, si njohës i
shkëlqyer i rumanishtes dhe jetës në Rumani, të më fliste mbi gjithçka dinte: Mihai
Eminesku vdiq në spitalin psikiatrik të kryeqytetit duke i qëndruar e motra te koka
dhe pak muaj pas tij vdes nga ataku në zemër në manastirin e vendlindjes së të dyve,
e dashura e poetit, çifligare e krahinës dhe poetja Veronika Mikle.
Ciladoqoftë e vërteta, sesi vdiq poeti, Buka e përditshme le të jetë një përthyerje
letrare nga larg e ndishmërisë time për mitin e dashurisë së vjetër të Mihai
Emineskut dhe Veronika Mikles.
(Veronika në emërore - kallëzore më ka pëlqyer të përdor Veronikja - Veronikjen,
siç e kam dëgjuar nga të dyja gjyshet e mia për emrat Veronika, Andronika, Donika:
Veronikja - Veronikjen, Andronikja -Andronikjen, madje te Donika shtohej dhe një -
n nistore: Ndonikja – Ndonikjen).
320