Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

ërë një punë jashtëzakonisht të mirë, sepse ka afruar gjithë artistët
shqiptarë që punojnë atje dhe sa herë që kanë vajtur për vizitë personalitetet
e vendit si presidenti Meidani dhe Moisiu ky ka dhënë shfaqje. Pra, nuk ka
vonuar që t’i mahnisi edhe italianët gjatë qëndrimit atje me punët e tij,
energjinë, sfidën. “Viktori interpreton shqip, italisht, greqisht, interpreton në
katër- pesë gjuhë”, thotë Ilia Tërpini. Ai për sa i përket interpretimit është
një nga aktorët e rrallë shqiptarë që akoma nuk ia dinë vlerën këta të rinjtë,
por së shpejti do t’ia dëgjojnë bëmat pas filmit “Tirana në Europë”, shton ai
për filmin që ka bërë së bashku me Viktorin. Vetë Gjoka ka zbuluar
nënshtresën e këtij njeriu të qetë, punëtor që tërë jetën e tij ka rendur me
aparatura në krah, aparat në gjoks dhe e ka lidhur jetën e tij me filmin
shqiptar. Por, “vlerësoheni ju këtë artist!”, thotë Viktor Gjoka. “Ilia ka
dhënë një kontribut në filmin “Kapedani”, që janë filma fondamentalë dhe
kanë ç’të thonë dhe për të kaluarën.
Edhe pse disa janë filma shumë skematikë, filma që nuk shfaqin të vërtetën,
lërjani kohës t’i gjykoj. Mos gjykoni artistin. Ja tashti zhvillimi i
kinematografisë në botë, bëhet me gjëra të sofistikura, të përpunuara, më të
vërteta. Do Zoti i hapet rruga edhe vendit tonë. Shoh këta të rinjtë që po
përpiqen” thotë ai. “Mendoheni Ilian që ka punaur në kushte primitive vite
të tëra. Vlerësoheni Ilian. Kultura duhet ndihmuar, artistët duhen respektuar,
jo vetëm me anën morale, por edhe me anën materiale”.
I talentuar nga se; nga filozofia e tij për jetën, apo filozofia e brendshme e
aktrimit?
“Filozofia ime e brendshme është kjo që aktori ka bërthamën e tij në figurë.
Ai aktor që e sheh figurën që luan nëpërmjet forcës së genit të tij, krijon
figurën e pangjashme me figurat e tjera. Arti i vërtetë bëhet atëhere kur
artisti zbërthen tek vetja e tij figurën që ai do të luaj”. Viktori flet e flet duke
shpërthyer me atë genin energjik të njeridashjes, jetëgjallimit, sfidës.
Tashmë Gjoka endet në kujtime të gëzueshme: “Tek “Karnavalet e Korçës
konkretisht askush nuk mund të besonte që unë mund të sillja një Nikollaq
Jorganxhi të realizuar, sepse nuk e njihja dhe korçarin shumë. Por duke
studiuar nëpërmjet historisë, natyrat e tyre arrita që të futem në lëkurën e
këtij tregtari, i cili bënte hesap edhe kur bëhej fjalë për fëmijën e tij”. Me lot
në sy, duke parë nga Teatri Kombëtar, kujtimet e tij e humbasin ekulibrin. I
sillen përpara të gjitha. I duket sikur nga dera e Teatrit Kombëtar sheh
oborrin e shtëpisë së tij. I kujtohet roli tek “Fytyra e dytë” i Halil Shkozës;
“na kënaqe me muhabet, o Muhamet”, ose “Po vajza, ku do të punojë, more
kushëri?”. “Në ministri, në ministri” thotë Kadri Roshi me mënyrën e tij” .
Viktori nuk i ndan sytë nga ajo ndërtesë dhe vazhdon të përgjigjet për atë që
e pyetëm filozofinë e aktrimit. “Mishërimi i figurës kërkon të marrin pjesë
gjithë forcat brendshme të aktorit, ai të bëhet një trup. Ai krijon figura të
139