Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

dikë që desh të arratisej me not duke vënë mbi krye nga një shalqi të gërryer
përbrenda, por nuk dinim gjësend për të tjerë që qenë bërë ushqim peshqish
me kohë. Prindërit na donin. Ata dhe të tjerë durrësakë të mirë, njerëz që e
kanë zemrën gjithmonë pranë gojës, e dinin, por na mbanin larg, na
mbronin, e ambalazhonin jetën tonë që ne të mos e merrnim të keqen e jetës
mu në ballë, pa hapur ende sytë. Kështu pra, miku im, arnat tona ishin të
vogla apo të mëdha, të qepura mirë apo nisegris, ato ishin dritaret dhe
frëngjitë prej nga ne, fëmijët e rritur si Hak Fini, vështronim botën, rrugën
prej nga niste dhe merrte fund fëmijëria. Kaq. Nuk dinim se ku i kishin
andrrat të tjerët, të rriturit, edhe ata të shtëpisë.
3.
E kam të vështirë t’u dalloj fëmijëve të sotëm ëndrrat dhe më duket e
pamundur të di se në ç’pjesë të trupit i kanë arnat ata. Fëmijët e mi,
binjakët, JoXho,nuk më besojnë, ndaj po ta shkruaj ty këtë letër, miku im i
fotografisë, krijuar nga e njëjta materie si kjo letër, ruajtur në të njëjtën
materie po aq të rrezikuar sa edhe letra që po shkruaj kaq vonë, sot.
Fotografia jote më krijon përshtypjen e rreme se po flas me dikë tjetër, me
dikë që nuk e njoh, por që më ngjan po aq sa më ngjan gjithë njerëzia e
botës. Por ka të ngjarë që të jesh ti ai që nuk më njeh sot mua, dhe habitesh
se si prej teje ka mbetur vetëm kaq dhe si si prej meje kanë dalë djem, të
cilët të ngjajnë aq pak ty, vocërrakut që i sajoje vetë lodrat e tua.
- Edhe ne kemi arna, - do të më thoshin binjakët, duke me treguar veshjet e
tyre. Sigurisht. E di. Edhe fëmijët e sotëm kanë arna, por ata nuk janë
krijuesit e arnave të tyre. Arnat e tyre janë të fabrikuara, të prodhuara larg,
diku larg, larg fushave, pellgjeve, pemëve e shkurreve që të grisin rrobat.
Ato janë prodhuar larg, se në këtë botë të madhe është dikush që mendon
dhe kujdeset edhe për arnat e tyre dhe të fëmijëve të mi. Është dikush që
mendon... se fëmijëria e tyre duhet të ngjasojë sidoqoftë dhe gjithësesi me
tonën. Është dikush që mendon se asnjë fëmijëri nuk duhet mos shkojë pa
arna. Po. Njëlloj si për çdo gjë sot, janë kompanitë e mëdha të veshjeve ato
që mendojnë për Ândrrat. Edhe për Ârnat e fëmijëve tanë. Janë ato që
stilizojnë jetën e këtyre fëmijëve, ato që bëjnë gati gjithçka. Ândrra në
celluloid! Ândrra plastike! Ândrra teneqeje! Ândrra prej letre! Ândrra në
beze! Ândrra në Ândrra jeans! Ândrra hip-hop, regaton, tallava! Ândrra
firmato për arna të reja, fringo, me penj e tegela të varura poshtë. Arna.
Arna DIESEL, LEVI’S, EMPORIO JUNIOR, GAP, ARMANI,
STEFANEL, BENETON... Fabrikohen në seri miliona pantallona me arna,
pantallona të grisura, të çara në xhepe, të ngrëna në funde e nga pas, të grira
te rripi, të shqyera në qemer, të bëra shoshë ndër gjunjët. Fabrikohen këpucë
364