Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

shpërndara, siç janë muzika dhe gojëdhënat Të mos e zëmë ngoje formën
paraletrare e cila është kuvendimi, që rëndom merr ngjyra zakonore e të
jashtëzakonshme. Ende ruaj në mendje një kujtim të ëmbël për ato vise të
magjishme dhe për njerëzit që me mua u treguan shumë të dashur».
Të gjithë shkruan(m) për Kodrën
Ky s’ishte tjetër veçse një evokim rasti i mjeshtrit Kodra, thadruar në
kujtesën e tij mbi Kosovën, artin dhe njerëzit e saj, ashtu siç i ka parë dhe i
ka përjetuar, tash e më shumë se dyzet vjet më parë. S’do mend se,
ndërkohë, në Kosovë gjithçka ka ndryshuar, në kuptimin e bardhë të fjalës.
Në këtë pjesë të rrëfimit të vetë, mjeshtri Kodra, ndër të tjera përmend,
emrat e vetëm dy gazetarëve shqiptarë nga Kosova, Nehat Islamin dhe
Ymer Shkrelin që kanë shkruar për të dhe artin e tij. Kurse në librin
monografik « Ibrahim Kodra – prezentazione di Carlo Bo», botim i vitit
1987, në regjistrin nga madje 252 autorë që me shkrimet e tyre e kanë bërë
të gjallë e të njohur, në të katër anët e botës, veprimtarinë artistike të tij,
midis të cilëve më i shquari është shkrimtari italian me famë botërore, Dino
Buzzati, gjendet, më së pakut, edhe një njëzetësh autorësh shqiptarë, jo
vetëm gazetarë e publicistë por edhe poetë e letrarë. Duke filluar nga Azem
Shkreli, Anton Pashku, Ali Aliu, Teki Dervishi, Gani Hoxha, Sharr Hoxha,
Nehat Islami, Vehbi Kikaj, Ernest Koliqi, Rashit Krasniqi, Musa R.
Mehmeti, Demetrio Patituçi, Bajram Sefaj, Vehap Shita, Ymer Shkreli,
Hilmi Thaçi, Hajro Ulqinaku, Ana Maria Patituçi, Abdulla Tafa, (që është
autor i monografisë shumë të mirë me titull «Kodra një univers», botim i
ARTE, Tiranë 1992) dhe Fiqiri Sejdiaj.
Jam i lirë dhe nuk kam frikë nga vdekja!
Nga një bisedë e këtij të fundit, botuar në të përditshmen e popullarizuar të
Tiranës «Shekulli» të ditës se diel, 5 mars 2000, huazojmë, ad literam,
vetëm dy prej tyre. Jo pse nuk ishim kujtuar t’ia shtronim vetë, por, nga
frika mos janë delikate, intime, të rënda. Që prekin thellë në intimë, me
paragjykim se edhe mund të lëndojnë sedrën e piktori të madh. Ja, dy
pyetjet dhe përgjigjet e Kodrës në to. E para : »Si shpjegohet që nuk jeni
martuar asnjëherë?».
Kodra : »Oh, tre herë desha të martohesha, besa, e tre herë, për fat, lavdi
Zotit, shpëtova. Nuk u martova asnjëherë. Një herë, duke bërë dashuri, në
rini, e dashura ime më thotë : »Oh, Ibrahim, me shtrëngo fort!». Dhe unë,
kuptohet e shtrëngova. «Të lutëm më fort!» - me tha ajo përsëri. Dhe unë
përsëri e shtrëngova diçka më fort. «Më fort, më fort, më fort!» -me thoshte
ajo ndërsa me puthte pa pushim. Dhe unë e shtrëngova vërtetë fort, mirëpo,
në atë kohë diçka kërciti si gjeth i thatë dhe të dashurës sime i qe thyer…
445