Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Por atëkohë vetëm unë dhe macja ishim të vegjël. Prindërit më blinin shumë
kukulla e mureve të jashtme të shtëpisë me gurë zalli zvarriteshin zhapikë.
Nuk e di pse tani kam pështirë prej të mumifikuarit. U ngjan kukullave që
gjymtoja e vogël, tashmë zhndrruar në njerëz të vërtetë për t`u hakmarrë me
mua.
Kujtesa është tren i largët harruar një shine të ndryshkur. Me zor kujtohem
se kam gjymtuar vetëm një kukull që më ngjante plotësisht, por ishte shumë
e vogël dhe mund të bëja ç`të doja me të. Mbaj mend që dhe flokët t`ia kem
shkulur e bërë tullace, ndërsa ajo përnjëmendtë ishte shumuar gangrenë në
mijëra fytyra që shëtisin përtej xhamit të gotës, qelqit mes parvazit e qiellit
që nuk e shoh.
Shah
Nuk kam vuajtur nga dobësia për të tjerët, por në të vërtetë kam vuajtur.
Mjeku më diagnostikoi haluçinante. Nga syrtari i aftësive të tij që i mendon
mrekullibërëse nxori një dosar përkujdesjesh të çuditshme. Një radhë
veprimesh idiote që duhet t`i kryej në orë të caktuara. Duhet t`i ndjek pikë
për pikë si rite të mallëkuarish, përndryshe duhet t`i nis nga e para. Tashmë
mjeku është njëri nga miqtë a shpëtimtari im.
Rrethohem prej kaq shumë qeniesh njerëzore sa çuditem pse egzistojnë
vetëm gjashtë përemra vetorë për t`i zëvendësuar. Kjo i thjeshtëzon gjërat
në fakt, sepse duket sikur të gjitha ditët duhet të flas vetëm për gjashtë
njerëz si për gjashtë ditë jave pa të dielën. Pikërisht dita në të cilën kam
seancën me mjekun. Sa e besdisshme do të ishte një vetë e shtatë. Madje
doktori çuditet sesi unë kur rrëfej përditat e mia i zgjedhoj foljet pa veta.
Si fillim më ndërpriste duke menduar se nuk e dija mirë gjuhën time. Më
pas thjesht ngryste pak vetullat por kuptohej që e shihte si veçanti. Dukej
sikur i pëlqente ai rrëfim: “Hekuros rrobat. Marr mëngjesin. Shkëmbej pak
fjalë. Nuk më pyesin ku isha. Rrallë u kthej përgjigje pyetjeve.”
Funksionoja në rregull kështu.
Vjen një çast që foljet më duken të kota si vetat. I fshij nga përdorimi:
“Rrobat, mëngjesi, pyetje boshe, biseda në heshtje.”
Doktori fanitet.
Si në shah kisha mënjanuar ushtarët, oficerët, kuejtë, torrat, mbretëreshën
dhe mbretin e kisha lënë pa të gjithë përballë një ushtrie të përgaditur mirë
në një tabelë shahu fantazmë.
Kurrë nuk kam luajtur shah si profesioniste ndaj kam fituar rrallë. Më
tërheq vetëm lëvizja në formë L-je. Mendoj se kështu do të arrij të kaloj në
të gjithë katrorët bardhë e zi.
395