Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Të mendojmë Zotin – rruga më e mirë për të mos humbur kohë e për të
fituar përjetësi.
Po e vendose Zotin në gjithçka bën, do ta gjesh në gjithçka të ndodh.
Lutja jote të qarkullojë në të gjitha, e fshehur, e fuqishme dhe e gjallë si
gjaku.
Porositë e Zotit rëndojnë mbi supet tanë, por me peshën e flatrave.
S’ka aq rëndësi çfarë bën, se sa mënyra si e bën, e as ato që të ndodhin, në
krahasim me mënyrën si i pret.
Të ledhatosh (shpirtërisht) domethënë të mbjellësh në shpirtin e atij që vuan
një realitet më të vërtetë se sa dhembja e tij.
Të ledhatosh ka kuptimin t’i japësh jetë një shprese.
Të ledhatosh do të thotë t’i mundësosh të përvuajturit që të tejshohë mes
nesh dashurinë e Zotit ndaj tij.
Zoti është i vetmi që, në mëninë e Tij, nuk harron të dojë.
Të harrosh vetveten nënkupton gjithmonë të zesh vendin që të takon.
Zoti bën që gjërat e kësaj bote të heqin dorë prej nesh atëhere kur ne nuk
heqim dorë mjaft shpejt nga gjërat e kësaj bote.
Hiri… një padurim i Zotit. Ai dëshiron t’i ketë të gjithë fëmijët me Vete, sa
më shpejt, para gjithçkaje e me çdo çmim.
Është një dhuratë falas, është mrekullia e parakohshme, ushtrimi i së
„drejtës së faljes”.
„Patiens quia aeternus” (I duruar, sepse është i përjetshëm). „Impatiens quia
amans” (I paduruar, sepse na do).
Mirësia nuk është në thelb veçse trajta më e përkryer dhe më e thjeshtë e
drejtësisë.
148