Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Rrëfimi për Gurët dhe për Pavarësinë nuk mbaronë kurrë. Një fill i ri i
tregimit binjak e pret. Gurët e tokës së Yllirisë kanë fuqinë e
Asteroidit.Populli i Yllirisë ka për Shenja të veta GURIN dhe DIELLIN.
Ecja drejt përplotënisë së këtyre shenjave vazhdon…
LULJETA DANAJ
Buka e përditshme*
Çdo ditë sa herë ngre tryezën unë e puth bukën e tepruar që më duhet ta
hedh:
- Më fal, O Zot, që po e flak, kur përditë mijëra njerëz në botë vdesin për
bukën e gojës!
Ata që ishin familja ime më lanë vetëm, shkuan në punë të tyre, pleqtë më
një krah dhe më të vegjlit në krahun tjetër me çerdhe të reja. Fëmijët e
mëhallës vijnë tani të më takojnë në kohën e pushimit të shkollës dhe e kanë
qejf bukën e ndorme që ua gatuaj me arra dhe ua ndaj si në kishë të ngjyer
në verë.
Kur zonjusha Veronikje afrohet, fëmijët e ngushtojnë rrethin pas meje.
Fëmijët nuk nxjerrin zë. E gjora vajzë, si i dridhet shalli rreth qafës së hollë.
Kështu e mbaja mend përherë.
- Mihën e kanë mbyllur në manastir me të çmendurit dhe lebrozët.
I pohova me kokë. E dija. Për ngritjen e manastirit gjyshllarët e vjetër
paguan mjeshtra nga larg ta ndërtonin me aq dyer saç ditë ka viti.
- E gjete në manastir?
- E takova po nuk më njohu fare. Dhe normal kur qe luante sikur s’mbante
mend.
- Mos e fol atë fjalë, - desha t’i jepja zemër zonjushës Veronikje dhe krejt
padashur më shkuan sytë te krahët e saj të hollë nën dantellat blu.
Delikate gjithmonë kjo Veronika e me lot! Dhe fëmijët i largohen. Me asgjë
s’krahasohet superimi i femrës mbi femrën, pathologjia ime për ta thyer
Veronikjen rreptësisht, ndaj hapa krahët të mblidhja fëmijët, që e ndjenë
zjarrin e kuzhinës dhe m’u ngjeshën duke parë nga Veronikja.
- Si erë qumështi, - foli zonjusha në oborr.
Ishte ambëlcues ky kopësht në behar. Rregulli për punën dhe familjen qe
ruajtur nga brezi në bres.
Mënyra e duhur për të jetuar njeriu më dukej e thjeshtë, ashtu si rendi i
shkurreve dhe pemëve në faqen e malit, secila në brezin dhe temperaturën
që i përket, asnjë mimozë nuk rritet në majën e lisave, asnjë yll alpesh nuk
317