01.06.2013 Views

Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

e sidomos ankesën, duke rishpirtëruar dinjitetin. Ajo që lëviz dhe<br />

përshkruan lëvizjen mund të shtjellohet në mënyrë të paparashikueshme dhe<br />

të panatyrshme, sidomos nën trysninë e pragmatizmit. Prandaj nga poezia e<br />

Podrimjes nisin të tërhiqen foljet. Tendosja, të cilën foljet e zbutnin dikur,<br />

mërgon tani drejt fjalësh të tjera, drejt përfytyrimeve të mëtuara në dhe nga<br />

mungesa e foljeve, struket deri në shkrirje, duke krijuar kësisoj një poezi<br />

thuajse të prekshme, por të prekshme deri në pikën ku s’mund të<br />

shformohet. Poezia bëhet frymëzim dhe frymëmarrje dhe asnjëra nuk<br />

vepron këtu si një folje, por si një realitet që ndërtohet shkallë-shkallë, si një<br />

lutje e dyfishtë: për të mbijetuar shpirtërisht dhe për t’i forcuar ata që<br />

ndjejnë njëlloj, por që nuk mund të shprehen në (uni)verse. Shpeshherë,<br />

sikurse ndodh me poezinë e madhe, tek Podrimja gjithçka duket sikur<br />

shkruhet vetë. Më saktë: qëniet, sendet, hapësira dhe koha duket sikur kanë<br />

rënë në ujdi që të përcaktojnë një ligjërim dhe të bëhen të lexueshme me<br />

shkuesinë e autorit. Poezia flet në një kohë kur jeta dhe vdekja mbajnë vesh,<br />

mbetur pa gjuhë. Nuk janë të paktë autorët që besojnë se mjafton t’ua<br />

krasitësh foljet disa përshkrimeve, t’u ndrrosh vendin ca fjalëve, të shtosh<br />

ca gllënjka sarkazme të epërme dhe ke për të fituar vetiu zërin e Podrimjes,<br />

mëninë e tij poetike, fuqinë për të folur ndër dhe nga brenda Dhembjes.<br />

Nuk mjafton, ndërsa numuri i epigonëve dëshmon edhe një herë, megjithse<br />

nuk është nevoja, se poezia e madhe nuk udhëhiqet nga muzat, por u prin<br />

muzave. Prandaj poezia e Podrimes nuk shumëfishon dramatizmin e<br />

lexuesit, por e shndërron në mençuri, në përvojë.<br />

*<br />

Kundërveprimi i rreptë ndaj padrejtësive është cilësuar si një përmasë e<br />

rinisë pa pleqëri. Në një banesë të lumtur Vdekja rri në vendin e duhur. Në<br />

kullën e Poetit mungesa e fëmijës të grabitur dikur, para përjetësimit të së<br />

tashmes, është bërë rini e prindit. Ky e ka mposhtur vdekjen e<br />

papërgjegjshme me flijimin e padëshirueshëm të birit, duke fituar kësisoj<br />

mbështetjen e Vdekjes së epërme. Ajo ka zënë vend tani pranë Gurit, në<br />

qëndër të UniVersit, e qarkuar nga fjalë-imazhe, në një marrëdhënie ende të<br />

paqartë me pjesën tjetër të botës. Vdekja e papërgjegjshme ulërin si ujku i<br />

uritur dhe i vëritet kullës. Por poezia e madhe nuk duhet t’i paguajë<br />

ritmikishjt tribut vdekjes e madje as jetës. Në një vështrim më të gjerë, kulla<br />

mishëron qënien e shqiptarit, rrethuar nga përfaqësues të të paftuarve, si dhe<br />

të hiçit që përgjon mbrapa mirëkuptimit. Një poezi shkundulluese e shkruar<br />

nga Podrimja flet pikërisht për këtë gjendje faktike dhe shpirtërore. Në<br />

takofsh në udhë ujkun dhe shqiptarin, thotë dikush, vraj shqiptarin dhe fale<br />

424

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!