Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

ndërsa gjaku, njollat e kuqe… nuk lahen lehtë,
asnjë ujë s’i pastron, sikur as mëkatet;
themelet e Tempullit i gërryen gjaku,
asnjë ngrehinë gënjeshtrash s’qëndron dot;
misionarët të groposur (verbëri urithësh)
me shputat e ndyera si të hijenave-totemë
gërvishtin luspat e pafajsisë së tyre,
zombi-statujat e zeza oborreve të turpit
duhet bërë ballë shigjetat e dritës,
shtizat e së vërtetës
tek ngulen palcës që mban lidhur të ligat e shekujve,
frymimin e plogshtë të gjallimit,
një milion shpifjesh ugurzeza, në agoni
të kullufiten në një fund nga një e vërtetë e vetme -
se kjo tokë e shkelur paska zot!
X.
Në këtë fundshekull të përgjakur,
në këtë prag-shekull të shpresës
Tempulli akoma ushqehet
me mitet, me gënjeshtrat, me përrallat dhe legjendat
ruan grahmën fisnike, frymën e vet
stolisur me kurorën e gjembave
kurorë për kokën e zgjedhur me kokallë
në zemrën e tokës së rrallë – shpallur djep i shenjtë i kombit
djep zbukuruar me një milion emblema, relikte
dhe me (vetëm) një sekret
një të vërtetë mykur në fshehje
errësirës së katakombeve, labirinteve
atje ku misionarët prapë përkëdhelin mjekrrat butësisht
luten, mishërohen, e trurët kriposen devotshëm
për të verbërit e mileniumit të ri!
APPENDIX
Lutja për Ballkanin!
O Zot i Gjithëfuqishëm! Ne të lutemi para fronit hyjnor të na mëshirosh për
bëmat tona; mëshirë për shkatërrimin kaq të madh të jetës, për gjakun që
është derdhur në Ballkan, fëmijët që kthehen në jetimë, nënat që humbasin
të dashurit djem, djemtë që kanë humbur etrit e tyre, qytetet që janë
shkatërruar, shumë zemra që janë mbytur në gjak, shumë lotë që janë
218