Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

vetë Narcizi të ishte i këtyre kohëve, nuk do ta besonte kurrë mitin e vet. As
kurrkush tjetër. Do të ishte mjeran:
“Duhet të ndihesh i lumtur i dashur, kjo kohë nuk të don. Dhe nëse do të
këmbëngulje për ta mbrritur lavdinë e dikurshme, gjithmonë nëse do t`ishe i
pranishëm në të sotshmen, do të duhej të sakrifikoheshe për shumë gjëra, pa
mundur të ngjasohesh në asnjë lloj pellgu, për të mbrritë të qenurit e një
grope ovale të terur uji. Një pritje si fillim e ujit, mbasandej e fytyrës së
bukur që shëmbëllehet në ty.”
Ka heshtje që s`quhen heshtje, sado që pipëtimë ajri s`ndihet. Madje
heshtja e një pikture është nga më trazovaçet. Edhe ajo e e xhamave,
perdeve që mbulojnë dritën që ndodhet mbas tyre, ndriçimi i llampës janë të
tilla. Gjendesh mes tyre e pafjalë. Provokuese më shumë se portret të
dashuri, shikim i tij. Prekje e një shqisë të paprekshme turbullon
përbrendësitë e mendimeve të fshehura. Heshtja është më e mira për t`i
ligjëruar. Por, nga përvoja kjo: sado të përpiqesh për të prekur me gishtërinj
drejtpërdrejt burimin e një shikimi nuk ia mbërrin kurrë. Prek vetëm
qepalla, qerpikë e hapsirën rreth tyre: janë aq të përtejmë sa kobalti i një
poçi llampe. Përshkojnë pa qenë të prekshëm e praninë e tyre s`mundesh ta
zhndrrosh kurrsesi në një ngjyrim pak më të zbehtë. Heshtë që dhemb huton
tejpërtejsisht.
Transplant boshi, krevati i mëngjesit ende pa rregulluar në pragmesditë
duhet ta ketë humbur ngrohtësinë që ia ka falur kurmi yt. Ke frikë t`i
afrohesh për ta shkundur një pjesë të tij. Heshtja e tij tashmë kthyer në diç të
akullt, që mbase po të ish shkundur që në çastin e parë do t`i bashkangjitej
paqtë kësaj përbotje qeniesh e orendish pa qenë rëndomtësi bajate në të.
Ajri lëvizës do ta kishte arnuar domethënien e kurmit që i është dashur një
natë e tërë për t`u bërë njësh me teshat e shtrojës. Rroba e natës, diç intime,
e gjerë, e bollshme ku fryma e lëkurës lëvrin si në një atmosferë për t`u
kthyer në të nesërmen e një sendi të pavlerë palosur buzë shtratit: krejt
tepërt në komoditetin e rehatinë e paplotë.
397